bugün

"sevilen türk dizisi final yaptı."

bundan daha mutlu eden bir şey varsa o da bu dizilerin hiç çekilmemesi ama işte çekiliyor. ne yazık ki.
Şu sıralar çok az kelimeyle günü kapatmak ve fiziki varlığı sıfıra yaklaştırmak.
Annem geçen evde olup olmadığın belli değil, unutuyoruz seni dedi. Görünmez olmak çok iyi hissettiriyormuş arkadaşlar.
yemek yemek, çay içmek, yürümek, parkta oturmak, parkta otururken insanları izlemek, parktaki salıncakta sallanmak.
kimseye muhtaç ve mahçup olmadan yaşamak.
(bkz: sabahattin ali) böyle kaliteli yazarlar insanın içini açıyor, enerji verip mutlu ediyor.
bugünlerde bir şey yok dersem, yalan olmaz.
Yoktur teşekkürler.
iskandinav ülkelerindeki satılık evlere bakmak. hayali bile yetiyor.
Garibin yüzü gülür mü be? Tabii ki bu sıralar hiçbir şey. Depresyonun dibindeyiz allaha şükür.
Çikolata.
Çok acıktığım sırada bana bir tepsi kayıntı hazırlayan biri. Süper oluyor.
Tek başına film izlemek.
Sessizlik.
Yalnızlık.
Babamın sesinden “bu kitabı da tükettik. Sen ne alemdesin?” Sözü Son 11 aydır beni inanılmaz mutlu ediyor.
maas haftasinin ilk gunu arkadaslar.
sıpalarıma eşşoğlueşşekler demek.