bugün

çay içerken yalnız olmak köy kahvesine de gidemiyoruz.hoff
akşam yemeğinde ve çay içerken yalnız olmak.
akla bir anı, bir koku, bir dokunuş gelince istemsiz gülümsenilen andır.

Bir saniyeliğine soğuk çelik gibi olan gerçeklik çekilir.

Sonra yavaş yavaş gülümsemeniz yüzünüzden silinir, her şey simsiyah olur yeniden.
bayram sabahları.
yaşadığım her gün. muhtemelen de yaşayacağım her gün.
Üniversite koridorlarında Veya bahçesinde başı boş bir şekilde dolaşılan anlardır. Az sigara yakmamışımdır yalnızlıktan..
görsel
crazy taxi oynamaktır.
Aile baskısıyla istemeyerek katıldığın düğünde, arkadaşlarının eşleriyle dans etmesi ve senin annenle pasta yiyip limonata içerken onları izlediğin an.
bayamların ilk saatlerinde.
kendi kendine güldüğünde.
sabah kalktığında günaydın, gece yattığında iyi geceler mesajı alamamak olabilir.
kendi başınıza çay demleyip içtiğiniz veya telefonunuza kimseden arama veya mesaj gelmediğini gördüğünüz anlardır.
Yan yana oturulan yerlerde en uca (en sola veya en sağa) oturmak zorunda kalınan an.
bir paket sigaranın 2 saate kalmadan sadece ben tarafından içilmesi mesela.
şu an...
uludağa gece 4-5te girmek olabilir şüphesiz kimse olmuyo nerdeyse..
içecek kimse olmaması.
zora dara hastaneye düşünce kimseden telefon dahi gelmiyor. özellikle Müslüman geçinenler gram iyilik yapmıyor. akrabalarımın çoğu dahil buna. din yalan olmuş bunu diyaliz dönemindeyken farkına vardım. 10-12 yıl önce. gayet muhafazakar biriyken en azılı din eleştirmeni hale geldim. Ben intiharı çok düşündüm ama döt korkusundan cesaret edemedim. ailem parçalanmanın eşiğinde. ölsem nolcak diktir edin üzülüp dursunlar mikimde değil. canımdan bezdirdiler.
ya Allah cehennem filan varsa diye cesaret edemedim. deist düşüncedeydim. sanırım agnostik oldum.
(bkz: seçim günü sonuçlar açıklanırken).
Deprem günlerinde ve deprem sonrası Manyak alt komşum eşiyle sabaha dek kavga ettiğinde inanılmaz yalnız ve çaresiz hissetmiştim.

Yalnızlık aşığı olarak bilinsem de kriz anlarında sosyal desteğe inanılmaz ihtiyaç duyuyoruz; bir daha asla öyle korkmak istemiyorum.

amen
dışarda bir çift gördüğümde,ben neyi yanlış yapıyorum tarzında içsel hesaplaşmalar yaşıyorum.

edit:yanlış ata oynamaya devam ettiğim sürece bu his ten kurtulamacağım.
Evde ses olsun diye eve gelince ilk olarak televizyonu açmak.
tatile gidecek bir arkadaş bulamamak.
Tek başına geçirdiğim gecelerde yatağım buna arada bir şahit olmuştur.