sözlük yazarlarının itirafları

Taş bana napar bilmiyorum da taş erkek arayan sensin uzmanlık alanın..
Hayır hoş bir şey yaptığını sanıyor garibim.

O Çocuk ne düşünüyor acaba.

Mesaj bekleyen yazar başlığına da yaz, her yerden kovala.

Ne yapacağımı sana sormadım haddini bil, sesini kes.

Kime soruyorsan ona sorma, yolun yol değil.

insanlarla sanal ve gerçek hayatta yaşadığım her tecrübe beni daha sessiz ve tek başına yaşamaya itiyor. ilerideki 10 senelik süreçte radikal ve gerekli kararlar alacağımı düşünüyorum.

insanlarla sanal ve gerçek hayatta yaşadığım her tecrübe beni daha sessiz ve tek başına yaşamaya itiyor. ilerideki 10 senelik süreçte radikal ve gerekli kararlar alacağımı düşünüyorum.
cannes valerenga jardel

Hala ölmemiştir çok yazık...

Yazılı savunma talep etmekten sıkıldım. Geçen adam hırsızlık, mala zarardan hüküm giymiş, ve de kanıtlanmış. Ben bunun nesini savunuyim ya punto cümleyi söyleyip geçecektim. Kıl hakim trip atardı en kötü. Yarında yazılı savunma talep edicem. Adam ülkedeki en çatılmayacak adama çatmış. Neyseki akıl hastası çıkma durumu var bakalım.

Az önce yüzüstü uzanırken telefonun ışığının yansımasıyla birlikte yatak başlığında asılı duran hırkamdan korkup yarım metre kadar sıçradım..

Zannımca biraz malım.

Boşu boşuna pişman olmuşum. Bana nasılsın diye soran kişinin o an bir nispet yaptığını düşünmüştüm. Demin ortak bir arkadaşla konuştum. Meğer Çok doğru düşünmüşüm.

Dün canım sıkkındı biraz.

Depresyondayım, doğum günüm yaklaşıyor depresyonu.

Her sene aynı üzüntü, boktan bir hayat ve muhtemelen boktan şekilde devam edecek, her sene aynı şekilde değişecek lan bu sefer umudu, her sene yine değişmemesi, her senenin bir öncekinden daha rezil olması, bunları yazarken bile dolan gözler, samimiyetsiz kutlamalar, aslında kimsenin umurunda olmadığını nedense en çok bugün hissetmek.

Hayatım boşa geçiyor farkındalığı. Hayatım boşa geçiyor lan, iliklerime kadar mutsuz bir insanım ve ne hayal kuruyorum artık ne de ümidim kaldı. Hevesim yok, mutsuzum.

Hayatta en zavallı insan mutsuz insanmış. Ben zavallıyım.

Gerçekte kim olduğumu, ne iş yaptığımı, adımı hep yanlış söylüyorum tüm sosyal mecralarda.

Bomboş ve çaresiz hissediyor ve umut etmiyorum.

B*k gibi hissetmeye başladığım saatler yokluktan...

Geçen sene temmuzda aşık olmuştum ama ilk kez öyle bir tutulma yaşadım. Uyuyamıyorum falan çok garip tam bir love bombing zamanlarıydı. Neyse bitti gitti fakat bana anılar tekrar gelmeye başladı. Geçen gün hep takıldığımız mekanın yakınında onu gördüğüm için mi o tarihler yaklaştığı için mi bilmiyorum ama garip hisler var birkaç gündür. Canımı sıkıyor bu durum. Sevmiyorum biliyorum da sanırım arkadaşlığını özlüyorum. yalnız hissettiğimde onun varlığını bilmek iyi geliyormuş. Bu aralar biraz kendimi çevremden soyutladığım yalnız bir dönem. Normal değil bu durum biliyorum Retro mu var ne var ya noluyo banahdfh.

Onunla her şeyi yapmak istiyordum. Birlikte sahile gidip beraber yüzmeyi, erik yiyip yüzümüzü buruşturmayı, bahsettiği ağaçların altında birlikte oturup dinlemeyi..
Ama maalesef olmadı.
Belki de bendedir sorun, bilmiyorum. Belki de karşımdaki insanların kim olduğuna bakmadan onlarla kurduğum hayalleri gerçekleştirme arzusu beni bu hale sokuyordur.
Bu arzuyu nadiren yakalama şımarıklığını yaşıyorumdur.
Ya da belki kendimi suçlamayı seviyorumdur.
Bilmiyorum.

Kimseye istediğini vermiyorum.
Çok güzel çok paha biçilemez.

Buraya ulaşmak çok başkaydı.
Teşekkürler hayat.

Yarından itibaren bambaşka bir insan olmaya karar verdim sözlük.

1) Elimdeki maddi imkânları sonuna kadar kullanacağım.

2) zayıflayıp spora başlayacağım.

3) kadınların karşı koyamayacağı bir erkek olacağım.

Kendime bunun için 1 yıl veriyorum.

Gelecek yıla kadar hayatıma en az 4 kadın girecek ve denize nazır villamda emekli gibi yaşayan biri değil, istanbul'da yaşayan yüksek gelirli bir insan olacağım.

Kronometre başlasın.

Tiktak tiktak tiktak.

rüyalarımda öldürdüğüm insanlar yakınıma geliyor. rüyalarım gerçek olacak diye korkmuyor değilim.

Dün götümü elledi Bi kız.

fark ettim ki kimse beni umursamıyor, kadınlar onlardan hoşlanmamı umursamıyor, erkekler fikirlerimi umursamıyor, kimse gülerek söylediğim '' günaydın '' ların, '' selam '' ların ardında nelerle savaştığımı bilmiyor ve öğrenmek istemiyor.
her şeyi bir kenara bırakıp yaşamaya çalışsam içimdeki tuhaf elektrik beni rahatsız ediyor. her şeyi ciddiye almaya çalışsam da aynı elektriğe maruz kalıp rahatsız oluyorum.
insanlar istedikleri bölümü okuyor, taşağını geçiyor, sevgili üstüne sevgili değiştiriyor, düşüncesizce, gamsızca yaşayıp kimseye aldırmadan yaşıyor ve ben tüm bunların ortasında büyük bir boşluk içinde izlemekle yetiniyorum.
evrenin bana nanik yaptığını ve anlamsızlıklarla ruhumu boğduğuna inanıyorum. şimdiye kadar bunun tersini düşündürecek bir şey çıkmadı. ailem ve galatasaray da olmasa herhalde dayanma gücüm sıfıra yaklaşırdı.
inanıyorum, dua ediyorum ama gelecek adına bir türlü pozitif düşünemiyorum. zaten kimse de neler yaptığımı ve yaşadığımı umursamıyor. bu başkalarının mutluluklarını sergilediği çıkmazda daha ne kadar yaralanıp çarpıp kanayacağımı bilmesem de yakında biteceğine dair bir işaret yok. üzülüyorum.

Önümde çok sikik bi 1 ay var. Üstelik sonrasının daha da sikik olma ihtimali de var.

Murphy kanunlarını düşünecek olursak boka batmam kaçınılmaz gibi.

Az önce bir Entry okudum sözlük. Öyle dokundu ki gözlerim doldu, yarıda kestim ve sayfayı yeniledim.

Bazı şeylerden ne kadar kaçıyor olsanız da çarpıyor yüzünüze.
Ben yine kaçtım.

hey gidi. eskiden bu başlık nasıl dolu olurdu. 00.00'da herkes yazardı. şimdi in cin top oynuyor.

Çevremdeki insanlardan bu ara gerçekten nefret ediyorum.
Nasıl geçecek bu hiç hiç bilmiyorum da acil geçmesi lazım.