bugün

bir arkadaşıma* eski sevgilisi tarafından kızın adını henüz bilmediği zamanlarda takılan lakap idi.
(bkz: gülşen bubikoğlu)
özdemir asaf ın özel bir şiir indeki son iki dizeyi akla getiren kız.
(bkz: yeopgijeogin geunyeo)
cok kolay sinirlenebilen kizdir. anlasmasi zor olandir. evlerden uzak.
bugünkü "sigara içicem, içicem de içicem, banane banane yeaaa" tavrı gösterdiği yeditepe üniversite söyleşisi için,
(bkz: okan bayülgen)

(bkz: okan bayülgen in sigara tartışması)
güzel koktuğu düşünülen,şelaleden akan suya benzer saçlarından bir kedi sırnaşıklığıyla,yanına yanaşarak ani bir okşayışla sevilmesi gereken sevgiye aç çakma feminist adayıdır kendileri... ama nihayetinde kadındır dibinekadar.
sinirlendiğinde kedi gibi tırmalayan kızdır.
yatakta hırçın olursa iyi ama sosyal hayatta hırçın kız en son anlaşabileceğim kız tipi.
Evet kızı bulduk huyunu seçmesi kaldı.
bir shakespeare eseri.
Bir Shakespeare klasiği olan bu eserin konusu kısaca sinyor battista’nın esere ismini veren hırçın kızı ve uysal kızının evlilik meseleleri üzerine döner.

Bütün pandemi sürecim bu oyunu beklemekle geçmişti şükür ki bugün kavuştuk. Oyuncuların performansı, enerjisi, adaptasyonu yerindeydi izleyiciyi içine çeken bir yapısı vardı ve ne kadar sevmesem de güncel esprilerde dozundaydı gerçi tek bir tane daha yapılsaydı aşardı ama neyse. Oyunu daha önce izleyenlerden sonunun eserdeki gibi olmadığını duymuştum en kısa zamanda okur editlerim ama açıkçası izlemiş olduğum son beni derinden etkiledi.. Tiyatroya aşık birisi olarak evet beğendim hem de bayağı beğendim zaten hakan meriçliler dümdüz sadece ütü yapsa bile izlerim o bambaşka bir mevzu.