ağlamayı unutmuş kadınlar

küçük yaşta hayatın acı yönlerini görmüş çok üzülmüş, ağlamış kadınlardır. günü gelir yalnız kalır, ailesi uzaktadır, arkadaşları sahtedir ve kendi kendine kaldığını anlar. iş yerindeki adaletsizliklere, aşk acılarına, sağlık problemlerine, kavgalara, gürültülere kayıtsız kaldığını farkeder birdenbire. eskiden ufacık sıkıntılarda gözyaşları sel olup akan bu kadın artık en büyük problemlerde bile gözyaşlarını akıtıp rahatlayamadığını farkeder. acı eşiği yükselmiştir belki, belki de gerçekten merhametsiz, umursamaz olmuştur.

sürekli mutlu olduğundan değildir ağlayamaması, artık onu üzebilecek şeylerin daha büyük darbeler olması gerektiğindendir. o kadar fazla insan tipi görmüş, o kadar fazla haksızlık yaşamış, terkedilmiş, terketmiş, o kadar çok üzülmüştür ki.. hepsinin geride kaldığını göre göre üzülmemeyi öğrenmiştir. her yeni doğan sıkıntıya bunun da geçeceğini düşünerek yaklaşır. böylece ağlayamaz ama ağlayamadıkça yıpranır, ağlayamadıkça daha güçlü gözükür, ağlayamadıkça daha çok üstüne gelir insanlar. içindeki küçük kızı ise sadece o bilir ve o kalır başbaşa onunla...