yaşanmamış bir hayat

her geçen gün, yeni bir gün daha eklenen geçmişimizde, yapamadıklarımız, yapmak istemediklerimiz ya da ertelediklerimiz bir araya getirildiğinde ortaya çıkandır.
hatta bu öylesine dolu dolu bir yaşanmamış hayattır ki, insan her düşündüğünde aslında hiç yaşamıyor olduğunu fark eder.

sorumlusu paraya tapan babamdır. çok iyi bir konumda ve maddi güce sahip olmasına rağmen en güzel yıllarımı bana zehir etti. Kendimi geçindirmeye çalışarak daha doğrusu karnımı doyurmaya çalışarak üniversite okudum, mühendisliğin son senesinde bilgisayarım oldu - ancak para biriktirip alabildim-.

düşündükçe sinirim bozuluyor, en güzel yıllarım böyle böyle heba oldu. amk hayatı, bana bir gençlik borçlusun.

Babam bana ilk ünimde pc almadı çok oyun oynuyorsun bırakırsın diye sonra 2. Ünimde 1. Sınıfta PC aldı bende hep oyun oynadım. Rahat gidemiyorum okula dedim araba aldı sonra okul yerine gezmeye gittim. Üniversite sınavına hazırlanırken de çok takma yarı burslu burssuz özel falan hallederiz bir şekilde dedi bende az çalışıp tam burslu özelde okudum.

Bazen sana iyilik dediğin şey aslında kötülük oluyor. Bana özele göndeririz dediği an çalışmayı bıraktım aq. Pc aldığımda program öğrenmeyi bıraktım. Araba aldığında okula gitmeyi bıraktım. Şimdi belki çok iyi bir üniversite de okuyacak potansiyelin varken değerlendiremedim. Durumum kötü değil ama olsun neden bir Boğaziçinde okuyamadım diye sorguluyorum.

20 li yaşlarımı tam da böyle hissediyorum.

Yaşanmamış bir hayat...

Yeni bir şansım var mıdır diyorum 30 öncesi son çıkışta...