ayak serçe parmağını bir yere vurmak

insanın içindeki reaksiyon acı öfke ve kontrolü olmayan bir yanma sebebidir.

genelde orta sehpaya vurulur o küçük parmak sonuç olarakta ölümüne acır.

(bkz: aman diyim)

genelde hassiktir yada buna benzer bir feryatla insanı acılara boğan eylemdir.

"öl ya öl git resmen. bırak bu alemi de ahirete git. ne işin var bu dünyada, bu kadar acı çekmene değer miydi?", diye dedirtmesinin yanında, o vurduğun yerin ağzına sıçmak * * istersin, dolapsa kırmak istersin, yataksa smack down yapasın gelir ama 3 saniye sonra onların birer eşya olduğunu ve olan bitenin sadece basit bir dikkatsizlik ürünü olduğunu fark edersin de zoraki gülersin. aslında fazla acı sürmez, ama "o an" adamı çileden çıkarır...

insanoğlunun kara yazgılarından biridir. cenab-ı hak ayak serçe parmağını; sehpalara çarpalım veya hemen bitişiğindeki parmakla arasına kir biriktirsin bizde o biriken kiri işaret parmağımızla alıp tarifsiz bir sevinç yaşayalım diye koymuştur bedenimize kanımca.

ben ilk yaradılış amacına değineyim . evde otururken ki genelde nedendir bilinmez insan yalnız evde otururken küçük parmağı sehpaya vurmaz illa ki evde birileri olacak bilhassa da ebeveynler olacak. arkadaşlar varken ayak küçük parmağını sehpaya vurma oranı gayet düşüktür. anane, babanne, dede varken sehpaya vurum oranı şahlanmaktadır. neşe içinde koltuktan kalkıp dedeye çay doldurmaya mutfağa doğru giderken küçük parmağınız lanet sehpanın körolmayasıca tahtadan oyma ayağına tık diye vurur gayet temiz bir vuruştur.

fakat acısı öyle midir ya sanırsınız ki narkozsuz ciğerinizi çıkarıyorlar veya biri testislerinizi sıkmış han duvarlarını okutmaya kalkıyor size...

zordur.. meşakkatlidir..

acı ve öfkenin birleştiği andır. genelde küfürle başlayan cümleler getirir ardından.

insanın kanını bir anda adeta beynine sıçratan ve tarifi olmayan bir acı şeklidir.

dudaklarınızdan istemsizce en ağır küfürün çıkabileceği andır. çok acı vericidir.

çarptığınız eşyayı üreten, monte eden, alan satan, ekonomiye can veren herkesin anasını ve bacısını elden geçirmenizi sağlar 3 saniye içinde. herşey çok hızlı gelişir, küfür dağarcığınızın ne kadar da gelişmiş olduğunu anlarsınız.

(bkz: kabir azabı)

sonrasında küfürlerin havada uçuşmasına ve evde acıdan koşturmanıza neden olacak durum.
(bkz: oy oy oy)

(bkz: ay canım parmağım)

(bkz: lannnn vurmuş gibi oldum)

çok zor ama bir o kadarda sık gerçekleşen şeydir.

acısı çok pis içine oturur insanın.

her seferinde, devamında şahsımın yerde en az 2 takla atmasıyla son bulan; çok fena acıtan eylem.

kafamı duvarlara vursam bu kadar canımın yanmayacağını bildiğim için sürekli sakındığım şeydir.
evde terlikle gezmeye sebep olur, hele evde ayak altında dolaşan kediler varsa onlara çarpmamak için yaptığınız akrobatik hareketler sonucu bu konuda çok tecrübe sahibi olursunuz.

her insanın hayatında en az bir kere başına gelmiş olan fena halde can yakan olaydır.

ayak parmağını vurduktan sonraki ilk hareketiniz, vurduğunuz ayağı hışımla yukarı kaldırmak bir yandan da ah diye inlemektir. ikinci eylem bu olaydan sonra koltuğa oturulur ve hele bir otur soluklan yeğenim moduna geçilir, ayak dize konur sonra da başlanır küçük parmağa bakmaya. bir yandan dokunulur bir yandan üflenir.

bunu yazarken bile içimi cız eden durum...

o küçük kırt sesinden sonra büyük acı veren bazen bir kaç günü bulan ince rahatsız edici acı. kapı girişine vurunca daha beter oluyor.

durup da düşünmek lazım bu iş neden başıma geldi diye. (bkz: akılsız başın cezasını ayaklar çeker). *

en kötüsü de çoğunlukla bu acıya kendi dikkatsizliğimizin sebep olmasıdır. bu durumda kapı, kanepe ayağı, komodinin kenarına sövmek de acıyı azaltmaz.

en büyük acıdır efendim. tarif edilemez. kendimize mi sövsek ya da çarptığımız yere mi sövsek bilinemez.

başına gelen kişide; ettirdiği küfürlerle inci sözlüktekilere evde attırdığı turlarlaysa usain bolt'a taş çıkartıcak durumdur.