abim

ağabey sözcüğünün iyelik eki alması sonucu evrim geçirerek ağabeyim değil de abim olmasıdır.

dolmuşçu terminolojisinde orta yaşın altındaki, genç ve tecrübesiz kitleye hitap biçimi.

örnek:
"ücretleri uzatıverelim be abım!"
"biraz yana kay da annem de otursun be abım hadi bi zahmet be bılader"

(bkz: abimm)

bir de herşeyime karışan abim var. kompozisyonunun bir parçası olmaktır.*

erhan güleryüz'ün abimm filminin sonunda yer alan şarkısıdır. filmi izleyemenler için sözler sıradan gelebilir, ancak müzik ve "ne kadar hüzünlü" deyişi tatmin edecektir.

YAĞMURU BEKLiYOR GÖZLERiM
ÜSTÜMDE MELEKLER UÇARKEN
YÜZÜMDE BiR ÇOCUK GÜLÜŞÜ
NE KADAR HÜZÜNLÜ, NE KADAR HÜZÜNLÜ...

ABiM... CANIM ABiM...
AHHH ABiMMM. GÜZEL ABiM...

BU DÜNYADA BiZ DE VARIZ, BiZ DE VARIZ BU DÜNYADA,
OLSUN, ÖYLE OLSUN...
OLSUN VARSIN, ÖYKÜMÜZ BÖYLE OLSUN...

ABiM, ABiMMM... AHH GÜZEL ABiM...
ABiM, ABiMMM... AHH CANIM ABiM...

ben 4 erkek kardeşin en ufaklarıyım bu yüzden 3 tane abim var ve çok şanslı sayıyorum kendimi.
(bkz: halil akalan)
(bkz: erkan akalan)
(bkz: hakan akalan)

gözden çıkartamadığım, bıkmadığım tek insan. tek kardeşim. ciğerimin köşesi değil, ta kendisi.
hiç kırmadı beni, hiç incitmedi, kızmadı, sorgulamadı, sevdi, çok sevdi.

hiç kızamadım ona, ne yaparsa yapsın, canın sağolsun abim dedim. bu yaşıma geldim bir kere adıyla hitap etmedim.
hayatına giren tüm kadınlardan kıskandım onu. hiçbirini yakıştırmadım. hep birinin ya burnu çok uzundu, ya çok iticiydi, ya mıymıntı. hiçbiri abime layık değildi gözümde. çünkü benim abim peri padişahının torunuydu.

küçükcüktük. annem salmazdı sokakta çocuklarla oynamak için bizi. bir gün balkonda oynuyorduk. dışarda oynayan kızlara bakıp içlenmiştim. abim sarılıp bana, "üzülme kardeşim onlar sokak çocuğu, biz balkon çocuğuyuz." demişti.
hala gülerim bu cümleye hatırladıkça. ne zaman akşam geç saatlere dek dışarda olsak biz sokak çocuğu mu olduk abim? diye sorarım.
ne zaman geç saat olup da eve dönmemiş olursam arar beni, sen cokak çocuğu mu oldun, hadi eve gel, der.

o cümleyi ilk gün kurduğu kadar tertemiz hala içi. odanın kapısını tıklatır, açar, yüzüme bakar, göz kırpar ve kapatır. hiç değişmez bu hareketi. tek kelime etmez çoğu zaman.

dünyanın en lezzetli yemeklerini yapar bir de. en sevdiğimdir, ailemdir.

(bkz: #15548257)

kim derdi ki züleyha bunu yazdıktan 16 gün sonra abisine saldıracak, kafasında sürahi kıracak.
kim derdi ki züleyha abisine sırt dönecek,
kim derdi ki züleyha abisinden vazgeçecek.

ah abim, o laz inadın, o her tek başına kalkıştığın işin sonunda yaşadığın pişmanlığın bu sefer tekrarlanmaz.

12 gün içinde evlendin. olmayacak biriyle.

ama pişmanım it gibi. vurdum sana. hakaret ettim. vurduk birbirimize. düğünüme gelme bile dedin lan allahsız, ben gelmeyeceğim de kim gelecek düğününe. benden başka kimin var senin? 10 karı daha bulursun da bir ben eder mi? benden başka kardeşin mi var? başka neyin var?

o şerefsiz gülüşün, güzel yüzün, hayatını bir anda değiştirmen. korkutuyorsun lan beni. ama damatlıkla görünce seni, geçti işte bütün hırsım, kızgınlığım. sarılmadım, tebrik etmedim, yanında durup bir fotoğraf karesine sığamadım seninle.

şimdi fotoğraflara bakarken, kendimi aradım, yokum!
sen de aramadın, yanına istemedin beni, bu yüzden affetmeyeceğim seni.
tek kardeşimsin ve kararın, tercihin yüzünden yalnız bıraktım seni. istemedin beni.

umarım beni utandırırsın, umarım bu yaptığın yanlış değildir. başlangıcı, öznesi, yüklemi boktan olan bu hikayen mutlu sonla biter.
ben de düğününde seni kardeşinsiz bırakıp üzdüğüm için pişman olur senden özür dilerim.

ibne herif. en sevdiğimsin sen piç. mutlu ol. çocuk yap, bebek sevelim.

(bkz: baş belası)

babamı kaybettikten sonra birbirimizle adeta düşman kardeşler gibi davranır olmuştuk. ya da bana öyle gelmişti hep. ama mahallede çocuklar beni döverken onun gölgesinin ağırlıyla nasıl dağıldıkları dün gibi aklımdadır. kendi yüksek okuldayken sırf ben üniversitede harçlıksız kalmayayım diye kendi harçlığını da bana göndertir kendisi de ordan burdan borç harç bularak geçinirmiş, bunları sonradan annem anlatıyor tabi ki. abimden aldığım en büyük ders hayatta başınıza ne gelirse gelsin isterseniz can düşmanı dahi olun kopmayacak bir bağ vardır: o da kardeşlik bağı. her ne kadar farklı düşüncelere farklı zevklere sahip olsak da abim her zaman babacandır. onun gölgesi yeter bana.

olmayandır. zira ailemin tek erkek evladıyım *

Var olandır. Öyle ki yer yüzüne inen
Bir kardeşin kaybetmek istemeyeceği
en kıymetli olandır.