beni tarihle yargıla

gereksiz bir şekilde ülkesinden kovulan, yalnız bir adamın sanki olacakları önceden hissetmişcesine içten yorumladığı veda ağıtı. haksız bir sürgün, bir erken veda, sloganların mesken tuttuğu arka mahalle duvarları, darağacına gönderilen bahtiyarlar, acılara tutunan nazlicanlar, saçlarına yıldız düşmüş mahkum anaları, parkaların içinde özgür, bağımsız, mutlu bir ülke hayaliyle yaşayan yorgun demokratlar gelir aklıma hep bu mahur beste çalarken. gözlerim ıslanır, boşluğa dalar giderim mütemadiyen. erken oldu bu ayrılık be gözüm. olmasaydı sonumuz böyle. neyse ki ardında şarkıların kaldı bize ayrılığın hediyesi.