bugün

sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

Ölümle ilgili tecrübe ettiğim bir şeyi sizle paylaşmalıyım daha doğrusu paylaşmak istiyorum;

Önceden ölümle mücadele eden hastalara baktığımda üzülürdüm ama refakatçilerinin hüznü geçici gelir hastayla alakalarına göre eleştirdiğim bile olurdu.. Fakat bir gün babamın kanser olduğunu öğrenmemizle doğru bildiklerimin o kadar da doğru olmadığını fark ettim. Mesela kemoterapi alan bir insanın vücudu ne kadar yoruluyorsa sinir sistemi de o kadar yoruluyor ve tüm siniriyle refakat eden insana yüklendiğini bilmiyordum.Birine Refakat ederken Hem ona üzülüp, hem ona kızmak mümkün müydü? pek tabii.
Onun gözünün önünde erdiğini görürken gerçekten yaşamaya çalışmak kolay mıydı? Önceden tüm kötü şeylerin ölen'e olduğunu zannederdim. Öyle değilmiş aslında. Ölenin akıbetini pek tabi bilemesem de kalanın kıyameti yakının ölmesiyle kopuyor. Bir hayat düşün yaptıklarına pişmansın, yapmadıklarına da.
Bir hayat düşün ölenle yapabileceğin güzel şeyleri yapamayacak olmanın kızgınlığıyla sadece basit bir tebessümüne bile duyduğun derin özlemin arasında kalmış. Yani demem o ki dostlarım; Aslında Azrail Ölecek olanı, Ölüm ise ölecek olanın sevdiğinin işini bitiriyor.