bugün

zaz

kendisi son zamanların vazgeçilmez ismi olma yolunda ilerleyen grup.
facebook'ta paylaşan paylaşana.

şimdi ben burdan bir kaç bir şey kusup defolucam;

ulan bunlar geçen seneden beri bilinen bi grup. nefisler süperler. içimdeki yerleri çok ayrı. ulan! ulan. ben bunları ve albümündeki birbirinden değerli her parçayı kimse bilmesin dinlemesin diye pısa pısa dinleyip çok sevmeme rağmen o facebook denilen yerden bile hayranları olmadım. şimdi herkeslerin birer parçasını paylaştıklarını gördükçe çıldırıyorum. altlarına "bok yiyin dinleyin" deyip yazı yazıp kaçmak istiyorum. ama ne çare. öyle işte. herkesten sakınarak sevdiğim şeyler böyle meydana çıkınca çıkartılınca sinirlerim zıpçıktı oluyor. cıvkım çıkıyor. sevimsiz bir insan halini alıyorum.
hayır tamam. kendileri nefis bi grup oldukları için herkesler dinlesin de istiyordum. ama abi en olmayacak adam, bu tip şarkılardan zerre haz almayacak adam bile je veux'u paylaşmış. şimdi ben ne yapayım, kendimi nerelere atayım. ne moda meraklısıyız anasını satayım. herkes bilir ki az bilinen şeyler daha değerlidir.

şimdi ben buna benzer yorumları o paylaşılan şarkıların altına yapamaz mıydım? yapardım. ama yapmadım. neden? aman kalbi kırılmasın, incinmesin, hayata küsmesin, iki üç bir şey öğrensin diye. yoksa bana "sana ne lan manyak mısın lavuk" diyeceklerinden değil. gerçekten. sabah şerifleriniz hayırlı olsun efendim.