şu an kendinizi nasıl hissediyorsunuz

Korkudan, anksiyeteden, üzüntüden ellerim titriyor..

Mutlu.
Hâlâ resim çizmekten zevk aldığımı görmek umut verici.

Canımı sıkacak şeyler yapan insanların varlığı rahatsız ediyor beni.

her zamanki gibi.

Valla çok mutlu oldum. Şu çete arkadaşımı 33 bin dolandırmıştı yakalamışlar. inşallah parasını alır.

https://www.haberler.com/...riciligi-14979881-haberi/

cipralexe alışma döneminde bastırılamayan uyku sancıları içindeyim.

bugün güzel eğitim döneminin sonlarına geliyoruz o yüzden mutluyum.

aşırı dibe vurmuş.

kemo değil tam müslüman gibi hissediyorum evet..

Lise coğrafyasında platoyu anlatmak için gösterilen görseldeki platodan öbürüne atlamış gibiyim. (Görsel için bkz: https://www.hizliresim.com/thk938l)

Yakın arkadaşlarımdan biri evlendi bugün. Liseden beri takip ettiğim bir YouTuber (ki kendisi benden küçük), veteriner hekim olarak mezun oldu. Dün ailemin bir kısmına erkek arkadaşım olduğunu söyledim. Sessiz sedasız hayatımda birden yeni bir sayfa açıldığını fark ettim. Çevremde öğrenci kalmadı. Herkes birer birer nikah defterine imza atıyor.

Fakat bu kez diğer seferden farklı olarak paniklemiş hissetmiyorum. Sadece şaşkınım.

görsel nerede?

Uzun zamandır düşünüyordum, ama artık kararlayım, bırakıyorum okulu.. hayata dair hiçbir motivasyonum kalmadı, bir istek duymuyorum yaşamaya dair.. ilk etapta da okulu bırakmaya karar verdim, umarım gelecekte beni mutlu edecek yaşama isteği uyandıracak olgularla karşılaşabilirim..

Küçücüktüm dedem elimizden tutup tutup ablamla beni bakkala götürür ne istersek alırdı. Her günümüz böyle geçerdi. Kekler, cipsler, çikolatalar...

iğne bile vurulacak olsam annem "uslu durursan dönüşte bakkala gireriz ne istersen alırız" derdi ve öyle de yapardı.
Annem hep güzel yemekler yaparak, yedirerek mutlu olan bir kadındı. Çevremdeki tüm anneler gibi aslında. Hâlâ daha da evine gitsem hep yemek üstüne yemek yapıyor. Yemesen üzülür.

Evlendim eşim aynı. Güzel yemekler ısmarlayarak mutlu oluyor. Biraz canım sıkılsa mesela güzel bir mekana yemeğe götürüyor ya da eve yemek söylüyor hemen.

E ne oluyor böyle? Tombiş bir insan oluyorsunuz. Çünkü bu taa çocukluktan gelen bir alışkanlık; her zaman yemekle ödüllendirilmişsiniz ya da karşınızdaki insan mutlu olsun diye yemek yemek zorunda kalmışsınız.

Güzel bir yemek yemek önemli tabiki ama hayatın merkezine yemeği koymak, bir insanı yemekle mutlu etmeye çalışmak bize has bir şey sanırım.

Neyse bu yemek alışkanlığı canımı sıkıyor. Sağlığım için insanlara "hayır" demeye başlamam gerekiyor. Yoksa gidiş hat iyi değil.

şeker gibi. ben şeker değilim tabii ama his öyle tatlı...
bugün diplomamı ve aslı gibidirlerimi aynı anda kaybetme tehlikesi geçirdim. uzun bir gün boyunca her yeri aradım taradım. başıma büyük bir iş aldığımı fark etmiş, umudumu da tüketmiştim. akşam olunca bulundu, saklanmış kerata.
okuldan diplomayı alırken çoğu kişi birkaç fotokopi alıp onlara "aslı gibidir" kaşesi bastırmıştır. buradan çok kıymetli bir uyarı yapmış olayım: bu fotokopileri diplomanın olduğu dosyaya koymayın. çünkü diploma kaybolursa işe yarar diye aldığımız belgenin diplomayla birlikte kaybolması derin pişmanlık yaratıyor. özellikle üniversite okuduğunuz şehirde yaşamıyorsanız hayat kurtarır bir uyarıydı. zaten akıl etmiş olanları da tebrik ederim.

Yoğun biçimde düşünce kaygılarına sahibim. Bu kaygılar gerçekçi değil ve temelde istediklerimi başaramamak üzerine kurulular. Mesela bir şey elde etmek istiyorum ve onu planlıyorum. işte o yaptığım planda kayboluyor, takıntılı oluyor, kendimle cebelleşiyor ve muhteşem bir stres hissediyorum. işin kötü yanı herhangi bir çağrışımla bu düşünce kaygılarına dalıp gidebiliyorum. Sağlıklı hissetmiyorum. Böyle bir insan olduğum için üzülüyorum. Kendime acıyorum. Tüm hayatım boyunca şu ya da bu şekilde ve ortada bir sebep yokken acı çektim. Artık sağlıklı bir insan olmak istiyorum.

Azgınım. Sevişmek istiyorum.

Not: Selam kızlar ❤️

insanı tatil kadar rahatlatan bir şey yok. yılda 1 hafta bile olsa yapmak lazım. ama tek başına ya da kafa dengi birisiyle. evli iseniz de bu eşiniz olmayacak. çünkü mutlaka kavga sebebi bulurlar . kesin bilgi.

Not: Şu an eşimin olmadığı bir tatildeyim. ve kendimi çok iyi hissediyorum.

Yaşama ağırlıgı altında kalmış gibi..
Çok zor geliyor artık nefes almayı sürdürmek.

Kendi hayatımda kendime ait bir yerim yokmuş gibi hissediyorum.

Beynimde karmakarışık dolaşan düşünceler var ve hepsinin çıktığı ortak yol daha da karmakarışıklaştırıyor her şeyi.

sanirim uyuyup buyumeye ihtiyacim var.
karnim cok agriyor.

hanginiz telekinezi yapiyorsa kessin sunu.
pes ettim.

kayalıkların üstündeyim, uzanıyorum denize karşı..
telefon karanlıkta güzel çekse, ortam mükemmel..

hava tertemiz, berrak..
dalga sesleri eşliğinde dolunay manzarası..

düşünüyorum..
her şey boş, naparsan yap boş.

kendimi suya bırakmakla bırakmamak arasında buluyorum, bırakmayacağım biliyorum.
ama o eşik sanki daha iyi düşünmeni sağlıyor, bilmiyorum.

üstümde kayalar var gibi hissediyorum ve o kayalar kalkmayacak..
kendimi uzay boşluğuna bir başına, kontrolsüzce savrulan, çaresiz bir astronot gibi hissediyorum..

Herkesin bir şeyler talep etmesi, herkese maddi ve manevi yetmeye çalışmak, akşamüstü olunca amma şey yapıyorum ha güçlü dirayetli biriyim demek lakin sabah olunca keşke bir dayanağım olsa diye düşünmek.

Her sabah. Ve sonra her akşamüstü. Hep böyle devam eder gider.

Eder gider. Bundan da güzel nik olurmuş...

Çok tuzlu börek yedim, suyu çekilmiş erik gibi hissediyorum.

görsel

cevabı '' koşuya başlama çizgisi üzerinde tabanca patlamadığı için hala hazır beklermiş gibi hissediyorum '' olan soru.