tasavvufi meselelere eğilmek

Yunus Emre'nin dediği gibi zehirle pişmiş aşı yemektir.

Temiz niyetle tasavvufa dalan insana akıl hayal almayacak derecede ağır zorlu ama Allah'ım ben litfuna doydum denilecek kadar güzel bir hayat yaşatır.

En güzel aşk zor olandır neticede.

Fazla eğilme sonra hz resul rüyamda bana şunları yap bunları ümmete duyur dedi dersiniz, son noktasında sapıklığın kendini mehdi yada isa ilan etmek.

bu ve benzerleri her dinde var ancak baktığınızda hepsinin dönüp dolaşıp "gnostizm" olduğunu görürsünüz.

gnostizmin olduğu yerde o sözde hakikate ulaşabilme yolları ve o gizemli yolları bilen insan sayısı sınırlıdır hep.

yani her insan kurtuluş sahibi olamaz. her insana kurtuluş getirmeyen bir yaratıcı-insan ilişkisi de sakattır, sıkıntılıdır... gerçek değildir ve hakikat içermez.

hiçbir inanç felsefesiz yapamaz. ayakta kalamaz. islam felsefeyi yasaklamıştır ama felsefe islam'a tasavvuf yoluyla sızmıştır.

Gerçi gerçek selefi islam'a göre tasavvuf, sufilik şirktir ama olsun.

Tasavvuf dine çok sonra giren, müslümanı uyuşukluğa iten bir akım.

Bence eğilme ehehe tasavvuf da affetmezler çünkü.

Sen yine de çok eğilme bilader ne olur ne olmaz bunlar ayarsız insanlar.

çok istediğim ancak zaman bulamadığım.