bugün

Oysa yuva kurup çoluğa çocuğa karışmayı istedim hep.

Gebelik testi çift çizgi çıksın diye beklemek yerine tek çizgi çıksın diye beklemeli hayatın hayalindeyim artık.
Hayat bazen yorar tüm güzelliklerine rağmen. Bazen herşeyin saçma geldiği bir noktada buluyorum kendimi. Hiçbir şey gerçek değil gibi. Aşklar, sevgiler, dostluklar, samimiyetler. Böyle anlarda ne yapsam bilemiyorum. Çok derin düşünürken buluyorum kendimi.

insanın en çok kendini dinlemeye ihtiyacı var bence. Ben ne yapıyorum doğru yerde miyim ne için çabalıyorum amacım ne hatta ben kimim gibi soruları bile unutuyoruz çoğu zaman. Hayatta herşeyin aptalca geldiği bu anlarda kendimi dinliyorum. Zor oluyor kendimle konuşmak. Bir şeyleri kendime itiraf edebilmek...
ilerde ekşi'de veya burda gerçek hayattaki adıma başlık açılır da eski sevgilim veya eski flörtlerim inadına hakkımda kötü şeyler yazar diye korkuyorum. Birileri de inanır oylar ve üst sıralara taşır falan, beni tanımayanlar da onların dediklerini doğru sanar diye aklıma geliyor kendimi kötü hissediyorum. Biraz değişik ama bunu arada düşünüyorum.
Daraldim.
Nerde manyak adam var beni buluyor bir çekiciliğim var ama manyakları çeken cinsten.
Hayatımın pişmanlığı onca yakın arkadaşımı senin gibi bir şerefsiz uğruna kırmam, paramparça etmem. Uykularımı sana adamam.
Hayat ne garip lan. Aylarca kavuşmaya hasret olduğum sevdiğim şuan yanıbaşımda uyuyor. Evet sözlük itiraf ediyorum. Çok mutluyum bu gece fakat içim biraz buruk. Sabah yaklaşıyor, ölüm gibi.
Keşke basketbolu bırakmasaydım herşey çok farklı olabilirdi.
zoruma gidiyor.
Leş olduk iyice.
Agzina sictigimin kizi ruinledi her seyi.
kendisine söyleyemeyeceğim belki ama buraya yazıp rahatlamak istiyorum. 
bir arkadaşım var 4 yıldır acayip hırslı bir şekilde tavla oynarız şöyle örnek vereyim sandalyeler havada uçuşur, tavla kirmalar, pencereden bağırmalar buna benzer manyakça bir sürü şey ama kendi hiç yenemez beni çok çekişmeli geçer bu bir gerçek ama adam hiç yenemedi beni yani 5 4 5 3 6 2 falan hep ben yenerim.
hiç yenilmemin sebebi bu arkadaş biraz hiperaktif ve çok konuşur yani oyuna pek konsantre olamaz hep diğer şeylerle ilgilenir oyun esnasında.
ve itirafa geliyorum 4 yıldır her oyunda hile yaparım hiçte farketmez enayi *
oh be rahatladım.
Edit: ilk defa 08.06.2017 tarihinde hile yaptığım halde yenildim.
insan cezalandırıyorum.
paradan ve parayı seven insanlardan hele ki parayı seven kadınlardan nefret ederim.
güneşin ak yüzüne bir duman çöktü,
bir türkü çığlıkla ateşe düştü,
kuytu bir köşede bir çiçek küstü,
döktü yaprağını boynunu büktü.
içimdekileri itiraf etmekten o kadar korkuyorum ki o yüzden hiçbir şey itiraf edemeyeceğim.
Yapmam gereken hicbir seyi zamaninda yapmiyorum.
Ben seni hiç unutamadım...
Birazdan is gorusmesine gidiyorum. patronun haberi yok. bi isim var diye ciktim. kotu hissediyor muyum?
--spoiler--
hayir
--spoiler--
Bir haftada yaşadığım ve öğrendiğim toplam 3. Ölüm. Yengem de vefat etti.

Aslında bir yerden sonra birilerinin gitmesine şaşırmıyorsun ama ben sunu anladım geç de olsa. Kalp kirmanin hiç bir manası Yok. O yüzden de bunlardan çıkarttığım derslerle ölümlü dünyada kalp kirmadan yasamak gerekiyormuş.

Bu sebeple dilimi zımparalayıp daha dikkatli daha sakin ve daha ne dediğini bilen biri olmam gerekiyor sanırım.
Seviyorum lannnnnnnnnnnnn demek isterdim ama dersler, vizeler, projelerden önümüzü göremiyoruz ki kızın yüzünü görüp de aşık olalım mühendislik okumak zor aga
99 depreminde 3 çocukluk arkadasım öldü. hemen deprem sonrası okula başladım ve 1. sınıfta dünyalar güzeli bi arkadasım vardı aynur. 1. sınıfın sonunda kalbi delik olduğu icin ameliyatta masada kaldı. Ayni yaz yani 2000 in Temmuz unda dedem vefat etti.

ilkokul 4 de çocukluk arkadasım ümit gece uykusunda öldü.

lise 2 de iken platonik aşık olduğum kız trafik kazasında öldü.

lise sonda iken yengem beyin kanamasından öldü.

üniversite 3 de kadir amcam öldü.

üniversite sonda yasaması icin defalarca kan verdiğim kan kanseri arkadasım caner 25 yasında öldü.

2 hafta önce komşumuz kadir amca bagirsak kanserinden öldü.

yıllardır tanıdığım nurettin amcanın 99 yasında 2 ay önce öldüğünü 2 gün önce ögrendim.

ve bu gece bize annelik de yapan hep yanımızda olan yengem göğüs hastalıklarından öldü.

ve bunlar çok yakından tanıdığım insanlardı. çok değer verdiğim insanlardı.

2-3 hafta önce kalbini kırdığım eski kız arkadasım, kalbini kırdığım annem, arkadaşlarım ve tanıdığım insanlar günü geldiğinde onlar da olecek.

ben zaten bir dönüşüm bir değişim aşamasındaydım ancak son 1 ayda yaşadığım talihsiz şeylerden sonra artık iyice buna mecbur hissediyorum kendimi.

kalp kirmanin, insan üzmenin, göründüğü gibi olmamanın, kin ve nefretle saldırmanın tarifsiz üzüntüsünü yaşıyorum.

söz veremem, ancak bundan sonra daha konuştuğunu bilen, daha kendinden emin, daha insan gibi insanlara yaklaşan biri olmaya karar verdim.

kufurun hakaretin öfkenin saldırganlığın bana hiçbirşey katmadigini geç de olsa farkettim.

ve bundan sonra olecek olan sevdiğim insanların, ve ben öldükten sonra da beni seven insanların yüzüne öteki tarafta bakabilmek icin, arkamdan en güzel cümlelerin kurulmasını istediğim icin değişeceğim.

cunku nefret öfke vb duyguları yıllarca yaşadım ancak bunların hiçbir faydasını görmedim. ve bu yaşananları muhasebeleştirip düşündüğümde ise bundan sonra da hiç isime yaramayacağını anladım.

saatlerdir hayatımı sorguluyorum. özeleştiri yapıyorum. sanırım sevdiğim insanları kirmayi üzmeyi bir marifet saydığım icin kendimden utanıyorum.

daha sakin biri olmaya karar verdim. ve bu dakikadan sonra gerçekten de olduğum gibi görünmeye, birşey yaparken ilk olarak karşımdaki insanı üzmemeyi kırmamayı önem sırasında en üste koymaya karar kıldım. belki bu tutum beni üzebilir başkalarının yaptıklarıyla. ama ben... ben sadece iyi bir insan olmak istiyorum. hepsi bu.
Farklı bedenlerde gezinirken senin tadını alsam, sevişmeye tövbe ederim.
Benim için 18 ağustos 2016'da bitmiştin.

Geri kalan herkes için de bugün bittin.

Artık, onlar bile sevmiyor seni
Kızların çok ahını aldığım için ilerleyen zamanda evlenecek hatunun bana nasip olmayacığını düşünüyorum. Karma