bugün

metallica death magneticin 9. ve enstrümental parçası. gözleri kapatalım, kendimizi bir metallica konserinde bulalım, hissedelim canlar.. hissettiriyor vesselam..
albümün en güzel parçalarından biridir. * adamlar bu yaşa gelmişler, bu kadar sorun yaşamışlar * ve sonrasında berbat bir albüm yapmışlar... valla dinlerken insan bi fena oluyor. tam öldüler dediğimiz anda bunun gibi bir albümle, hemde içinde böyle bir entsrümental bulunan bir albümle geri dönmeleri çok harika oldu. tabiki orion la kıyaslamıyorum ama ellerine sağlık be çok güzel olmuş.
master of puppetsa kardeş olsun diye yapmışlar ama bu lamaya değil devenin nalına benzemiş.
3.52'de başlayan solosu insanı bitirir.
3:53 te başlayan solosunu haluk levent in yazdığını düşündüğüm parça, bunun dışında yapı olarak to live is to die tarzı olmuş, intro ve outro yine aynı sistemle gidiyor ancak riffleri de vurucu olmasına rağmen parçada malesef öyle patlama yapılan bir yer yok, dolayısıyla biraz hayal kırıklığı yaratıyor.
şarkıda en azından lars ulrich'in kafa ütüleyen davul partisyonları yok. ortalamanın üzerinde bir şarkı.
albüme son anda eklenmiş gibi duran şarkı. 3:52'de giren solo devlerin aşkına birebir benzemektedir.
6.18'de james'in başlattığı soloyu, 6.47'de kirk'e devretmesiyle giren wah'ın coşkuyu tavan yaptırmasını sağlayan metallicanın yeni enstrümantal şarkısı.
metallica nın death magnetic albümündeki en güzel parçalardan bir tanesi.
solosuyla sizi alıp bambaşka diyarlara götüren, bulutların üzerinde dolaştırıp ordan boşluğa bırakan parça.**
kasksız motorsiklette hızla gitmek gibi, yüksekten düşmek gibi, orgazm gibi bir şarkı...
zirvede hissetmek bu galiba.
inanılmaz bass riflerine sahip şarkı. Rahatça duyulabiliyor.
kirk hammett'in yardırdığı şarkı.
(bkz: yardırmak)
3:54 - 5:20 arasında şuur kaybettiren introsu olan müthiş parça.
metallica' nın en uzun şarkısıdır. aynı zamanda to live is to die' dan sonra ilk enstrumantal çalışmadır.

benim açımdan ise şarkı 3:54 - 5:20 arasında adeta çarpıcıdır. şarkının sözleri olsa duyguları bu kadar hissedebilirsiniz.
iyice karara varıyorumki death magnetic'teki en güzel $arkı budur.
bir orion değil diyerek acuse edilen parça. oysa ki bu günlerde ne orion ki?
call of ktulu,orion ve to live is to die ile aynı familyadan aynı iskeleti taşıyor ben onlar kadar etkili bulmadım bunda cliff burton la hiçbir alakasının bulunmaması etkili olabilir.şarkı çok titiz mixlenmiş ilk dinlediğimde canlı çalabileceklerinden şüphe ettim fakat adamlar çatır çatır çaldılar.3:54 te başlayan vurucu solonun james hetfield in eseri olması şaşırtıcı gelmedi zira vah pedalı veya tremolo kolu değil solonun tüm duygusu tuşede
(bkz: adamın amına koyan enstrümantal şarkılar)
metallica bitti diyenlerin eline veren çalışmadır.
doğrusu için:
(bkz: suicide and redemption)
80'lerde yapılsaydı yere göye koyulamayacak parçalardan olacaktı. bir de parçanın soloları doğu-asya kültürüne ait gibi çok aşinayız sanki.
insanı uyandırırken parmaklayan, hayvan gibi muhteşem parça!
bayağı gaz parçadır. ihtiyaç durumunda dinleyiciyi çok iyi doldurabilir.
06.18 de ki başlayan soloya kendinizi verdiğinizde gözünüzden yaş gelmesine sebep olan metallica'nın 2008 yılında çıkardığı death magnetic albümündeki güzel parça.