bugün

canavar gibiyim.
sıkkın. gezecek takılacak bir kimseyi bulamıyorum.
Yaşadığımı hissetmeyi özledim..
ne güzel bir şeymiş o çocukluk, o ilk
aşk .. o karin ağrısı, annemin serzenişleri, kumdan yaptığım kaleler ve
tabi henüz gidenlerin geri dönmediğini bilmediğim günler.
kafa hafiften cakır ve yine uykusuz.
sanki yıllar geçmiş üstümden. nasıl derler "eze eze". öyle kendimi bitik hissediyorum. şöyle bi kalkabilsem.
bana sorduysan
ananaın amı gibi şuuurna soktuğumun anketi.
Böyle mutlu gibiyken mutsuz gibi. Nasıl anlatayım ki rahatım ama bir huzursuzluk var ve rahatsız ediyor bu durum. Hayırlısı.
ruh halimin dengesini etkileyen insanlardan nefret ediyorum.

geberseniz de ben de rahatlasam.

teşekkürler.
iç güvesinden hallice. (bkz: swh)
ıslak mendil kutusundan çekilmiş ve sonra kutuya geri tıkıştırılmış ikinci ıslak mendil gibi.
Boktan. Sanki güzel bir şey olacak ama olmaması için her şey oluyor. Bir şeyler önünü kapatıyor. Neyse bir sigara daha yakalım.
aslına bakarsanız bir miktar üzgün.
çünkü yakınlık duyduğunuz, belli bir samimiyeti yakaladığınızı düşündüğünüz, artık bu insanla bir şekilde hep görüşürüm herhalde dediğiniz kişi tarafından itilmek mutsuzluk veriyor.
gözden uzak olunca gönülden de uzak oluyormuş gerçekten. gözden çıkarması çok daha kolay. çabalamamak çok kolay.
aslında hem sinirliyim bu konuda hem de çok üzgün. sahiden arkadaşımı elem bir kazada kaybetmiş gibi hissediyorum. çünkü artık bitti bunu hissedebiliyorum.

sanki manitacılık olayı gibi geliyor ama cidden değil. bir dost kaybetmek bir sevgili kaybetmekten daha yıkıcı oluyor.
Kumsalın ayak basılmamış yerindeki kum tanesi gibiyim.
Bakarlar dokunmazlar.
Roma'nın karanlık caddelerini aydınlatan bir aqulia gibi.
yalnız, hala yalnızım, ve hala... evet, yanımda olacak kimsem yok sanırım.
yarrak gibi.
https://youtu.be/u7BBx4osZ-k

Saygı ve özlemle..
dün doğum günümdü, 23 yaşımı bitirdim ve tuhaf hissediyorum. ne ara 23 sene olmuş, reşit olacağım zamanlara gün sayardım...
Ağlanacak halimize güler gibi.
Alışmak, alıştırılmak, alıştırılmaya mahkum bırakılmak.

Sonrasında duvar gibi soğuk bir şeye dönüşmek.
sorumsuz ve anksiyöz.
Hayatı kolaylaştırmak yerine zorlaştıran insanlar yüzünden insanlarla iletişim kurmaktan nefret etmeye başlıyorum galiba. insanlık üzerine umudumu kaybetmeye başladığım için biraz sinirli ve kendimi her şeyden herkesten soyutlamış gibi hissediyorum. Git gide asosyal pezevengin birine dönüşeceğim diye korkuyorum.
hasta
ulan biri de demiyo aq bi çorba yapayım bi çay demleyeyim
yazıklar olsun size.
Kulaklığımı takıp yürüyebildiğim kadar yürümek istiyorum. Öyle bomboş öyle rahat hissediyorum.
Korkulu, Karanlık her zaman oldugu gibi korkutuyor beni
Kızgın. Bu geri zekalı hoca çok boş konuşmuş. herkesi hoca yapmayın ya