karadeniz de hiç şıh olmaması

Bir artvinli olarak gözlerimi kapatıp memleketimi düşünürken ansızın farkettiğim durum.

Birkaç yıl evvel trabzonlu bir arkadaşla malatyadan menzile gidiyoruz. işte seydayı filan görecez tövbe filan edicez neyse gittik menzile yol kenarında bir kahvede oturuyoruz. Ama nedendir bilinmez içimiz daralıyor sanki o anlatılan uhrevi durum yok içimizi bi sıkıntı kaplamış ulan acep sıkıntı bizde mi niye feyz alamıyoruz diye acayip dertliyiz.

Neyse biz beklerken bi apaçi arabası geldi. Ulan esenyurtta ne ki torbacı var doluşmuşlar bi Şahin'e gelmişler.

Onlar gitti bi minibüs lgbt geldi. Ayollu mayollu bi tuhaf konuşmalar.

Ulan biz ilk kez mümin olacakmışçasına vecd ile doluyuz. Şunların hareketlere bak.

işte o an trabzonlu arkadaş düşüncelerime tercüman olmuşçasına;

-kalk gidelum bUrAsi açmadi beni. Ne zamanki sen mubtezel olursun ben da da ibneluk başlar o zaman geluruz.

Vesselam kalktık. Pişman mıyım değilim tabi.

düşününce aslında varmış diye ortaya çıkarlar. mahmut usta osmanoğlu trabzonludur mesela. gümüşhanevi, tokati, diye sıradan düşündükçe akıllara gelirler.