bugün

Çok zor bir durum. Gerçekten metanet gerektirir.
Üstünüzden Irak olsun. Neden böyle şeyler düşünüyorsunuz kuzum. Ailenizle tatile çıkmak için kanser olmayı beklemeyin.
Ailemle bir kaç günlük tatile çıkmak.
bu kadar keder ile yaşayan biri olarak kaçınılmaz sonum...
Bu sorunun yanıtına The Guitar filmi örnek verilebilir.

Ey gidi CNBC-e. Ne güzel kanaldın.
Kesinlikle tedaviyi reddedip sigaramı içer ölümü beklerim.
tedaviyi reddedip sigara yakip uzaklari seyrederim.

benim vucudum benim kanserim.

hakikaten aynen boyle yaparim.
Kendimi mental açıdan acıya hazırlarım. Ameliyatlar, biopsiler,kemoterapiler, radyoterapi, delik deşik edilmiş bir vücut... yalnızca bunlara hazırlanırım. Baktım yenemiyorum ölüme hazırlanırım.
kanser her zaman ölüm değil. ama zor bir süreç elbette. manevi destek önemli.
uyurum herhalde ya.
Ağlarım başka ne yapayım.
kazaya bırakılan ibadetleri yapmak
bol bol tevbe istiğfar
hakkı olanlarla helalleşmek.
önce mal varlıklarımı bağışlayacağım kuruluşlarla iletişime geçerdim, arkadaşlarıma ve aile üyelerine mektuplar yazar, egede bir sahil kasabas...

şaka lan şaka, sevişmeye çalışırdım heralde.
(bkz: işemeli sıçmalı parti) koy dibine gitsin minvalinde.
Annem kanser olmuştu, bana söyledi ilk ve yaptığı şey bana sarılarak saatlerce ağladı...

Sonra ne mi oldu 6 yıldır kanserle verdiği mücadeleyi iki sene önce kaybetti..
Mektuplar, videolar belki kitap. Tedavi istemez.
Meth pişirmek.
Bütün işi gücü bırakıp kemoterapiyi reddedip sakin bir yere gitmek. Ve son nefesime kadar hastaneye yatmamak. Zaten ölüyorum neden son günlerimi hastanede geçireyim?
yapmak isteyip de yapamadığım ya da yapmaya zaman bulamadığım tüm ertelediklerimi listeler, hayata geçirmekle işe başlardım.
iyileşip iyileşmemek elimde olmadığımdan (bilemeyeceğimden) tüm kalan yaşama sevincimi, moralimi toplayıp sevdiklerimle her dakikayı paylaşıp yeni ve mutlu anılarımı oluştururdum.
kırdığım varsa telafi edip, varsa borcum falan öderdim.
bi de gizliden vasiyet niteliğinde olacak, ayrılacağımı düşündüm her insana son sözlerimi, hislerimi yazıp kendimi ifade etmeye çalışırdım son kez.

Allah korusun tabi ama olacaksa böyle bi durum bunları gerçekleştirirdim. zaten bu ara bunlar hep aklıma sık gelen durum o ayrı.
yukarıda bir arkadaş uyuşturucu üretmeye başlamak böylece para bırakmak ehehehe tavırlarına girmiş de..

beyler kanser öyle hafife alınacak bir hastalık değildir. Allah korusun allahım kimseye vermesin ama bu illet metastaz evresine girdiğinde (vücuda dağıldığında) doku ve organların prostoglandinik aktivitelerine bağl olarak öyle fazla ağrı ortaya çıkar ki zaten gün günü erimekte olan hasta kişi bir de kendini bu ağrılarla uğraşmak zorunda bulur, yani o uyuşturucuyu para için değil kendiniz için, o bitmek bilmeyen ağrılarınızı bastırmak için üretmek zorunda kalırsınız.

konu hakkında ilgilenen arkadaşlar için: kanser tedavilerinde türkiyede halen opoidlerin (uyuşturucuların) net olarak kullanımı mümkün değil. ancak zaten son evresine giren hastaların en azından ağrılarını dindirmek amacıyla bu ilaçların kullanımı tartışmaya açılabilir. hali hazırda diğer dünya ülkeleri ve amerikada bu uygulamar mevcut.
uyuşturucu üretmeye başlamak, böylece aileme para bırakmak.

(bkz: nick)
iyileşebilecek miyim gibi tereddütlerime umudumun cevap vermesi olur.
çünkü belirsizliklere duygumuz karar verir, iyileşecek miyim belirsizliğine karamsarlığımın cevap vermesine izin vermem.
Umudumu geliştirir öyle düşünürüm.
başıma gelirse de hayır da şer de Allahtan gelir, hoş gelir.
Allah gönlümü de biliyor zaten böyle hastalıklar istiyorum.
Zevcemi düşünürdüm.
Yüksek bir uçurumdan denize atlamak isterdim.
maksat heyecan olsun.
ihtiyaç kredisi çekip Bucket List' imi gerçekleştirmek.