intihar

maalesef öyle bizim konuştuğumuz kadar kolay yapılmayan, aşılmayan eşik.
allah bu noktaya gelen herkese yardım etsin.

her gün bir yeni intihar haberi.
bugün tramvayda ha keza. hoş medya tramvay altında kalan diye verdi ama olsun.

cumartesi kadir gecesi evine ekmek derdinde olup bu safhaya gelen insanlar için açacağım ellerimi.
allah hepinizin yardımcısı, destekçisi olsun.

bir yerlerde sayısı fazla bir güruh bu noktada iken kızmış, o bu ne yaptıymış, eğlenceymiş..
insanların nasıl içinden geliyor bilmiyorum. illa tanıdık mı olması gerekiyor? ve hayatını kaybeden suriyeli mülteciler kadar değerleri yok mu?

geri dönüşü olmayan bir hata. bir tane hayatımız var, iyi ya da kötü, tatlı veya acı. hayatı olumsuz yönden deneyimliyor olsak da, karanlığa karışıp hiç olmaktan iyidir yine de. ezcümle var olmak, yok olmanın ötesinde bir tecrübe.

Sonun başlangıcıdır.

gördüğünüz gibi son günlerde erkekler intihar ediyor. trenin önüne atlayan mı dersin, köprüye kendini asanı mı dersin, çatıdan aşağıya atlayanı mı dersin artık hepsi erkekti. bu cinsiyetin üzerine yüklenenler çeşitli mecralarda duyarı kasılmadığı için önemsiz kalıyor maalesef.

Kendi canına kıymak demektir. Yani bir kişi kendi canına son vermişse intihar etmiş demektir. intihar eden ölmüştür. Yapacak bir şey yoktur.
edit: ama çok kötü bir şeydir.

insanımızın psikolojisi bitti eve tıkıp 7/24 haber izlettiniz ne bekliyordunuz amk.

Güçsüz zayıf boş insan eylemi.

Bir ailem olmasa belki denerdim. Hayattan zevk almıyorum ama benimki öyle dikkat cekmek için söylenen bir sey değil. Gercekten zevk almıyorum ve her sey bombos geliyor bana.

Allah kimseyi bu eşiğe getirecek kadar şaşırtmasın.

Zayıflıktır, çaresizliğe teslim olmaktır. Seni dünyaya getirenlere en büyük acıyı yaşatmaktır. Gerçekten yalnız ve sevgisiz bir hayata esir olmuşsan, seni kurtaracak bir kişi bile yoksa ve hiç ümidin kalmamış, dayanacak gücün kalmamışsa yapılası eylemdir.

Vah gidene. En zor vazgeçiş.

Belki de intihar edenler, ölümden sonrasının daha güzel olduğunu gördükleri için intihar ediyorlardır. Kim bilebilir.
Başın sağ olsun abi bu arada diksiyonun çok iyi.

Bence ölümden sonrası daha güzel. Artık pilim bitiyor. Birkaç yılım kaldı. Olmayan yaşama sevincim yine gelmiyor. Belki de çözüm bulutlara çıkmaktır. Çünkü dışarı çıkınca toplumda duygusal açlık çekiyorum. Altı üstü bir sevgi beklemiştim. Şimdi trenler ve metrolar çok harika duruyorlar. Ruh hastasıyım napalım. Nasıl olsa bekleyenim ve sevenim olmayacak. Çok istemiştim doğru bir insanı bulmak. Ama ya zaman yanlış ya da insan yanlış. Ruhum için üzülüyorum ama hayat devam ediyor. Herkesin dünyada bir yedeği vardır galiba. Başarılı olamıyorum. Seneler sonra ne olur bilmem. Ancak zaman gördüğüm resimlerden ibaret. Hayatı da sevmiyorum yaşamayı da. Sürekli esniyorum. Mutlu değilim. Hep beklenti içindeyim. Şimdi ise cennetten bekliyorum. Zaten cennet de olmayacak. Ama herkes birer birer değişiyor. Oysa albenili bir insanım. Hayat beni çekmiyor. Para kazanamıyorum. Oysa kimse benden bir şey beklemiyor. Ve arkalarda kalmak ağrıma gidiyor. Siz de 18 yıl okuyun ve arkada kal'ın atamamayın ne hissedersiniz? Yaşıyorsam şu an yemek için. Biraz da frijitim. Sanki evliliği de yapamayacağım. Her gün azalan enerjimle yapacağım tek yol intihar etmek. Herkes beni unutacak bir gün. Beklenti içinde olduğum için her şeyi abartıyorum. Oysa bira kırmızı biraları içtiğim zaman daha çok mutluydum. Çünkü kafam sarhoştu. Bunca zaman ne kadar eleştirsem de aslında kısmen de olsa haklılardı. Yapılan bir iyilik beni çok mutlu eder ve unutmam. Hep sadık kalırım. Lakin bana mutluluk verecek olan şeyler bunlar değil. Mutluluk bir dost ve Allah olduğunu anladım. Zaten yapılan bütün erotik zevkler bitiyor. Geriye kalan sadece Allah ve sen. Kaldı ki yıllar sonra yaslanmak istemem. Çünkü o zaman kimse beni sevmez. Allahım yaratmış ama hiç mi hiç mutlu değilim. Şifası da yok. Senelerdir mutsuzum. Sakinligim ise bir şelale gibi. Öylesine sakin ve soğuğum ki... Çok boş hayat yaşamışım da. Çünkü kimseyi fedakarlık edecek kadar sevemedim. Arkamda hiç kimseye fedakarlık yapamamışım. Fedakarlık yapsaydım unutulmazdım. Yaşamak sıkıcı. Ama yemek güzel o da kilo yapıyor. Fedakarlık yapanlar nedense hep mutlu oluyorlar. Fedakarlık üst duygu demek ki. Bir de başarılı olanlar da hep fedakârdırlar.

Artık kendimden bezdim taşıyamıyorum artık. Çok düşündüm artık pilim bitiyor. Yaşama sevincim hiç yok.

eğer reenkarnasyon veya Bengi döngü diye bir şey varsa gereksiz bir eylemdir. intiharı düşüneceğinize hayatınıza anlam katacak başka şeyler bulun.

2 kez girişimim oldu, başarısız tabi. Başarılı olsa nası yazim bunları aq.

Neyse kişinin kendi yaşamına son vermesidir. Bunu tam anlamıyla yapabilenlere korkunç saygı duyuyorum. Çooooook zor iş çünkü.

sylvia plath' ın gerçekleştirdiğidir.

Ah sevdiklerim ve beni sevenler olmasa herşey daha kolay olabilirdi.

Değmez.

Bencilliğin en güzel yanı da başkası için canına kıymamaktır.

Karanlıklar aydınlanabilir. Önemli olan karanlıktan çıkmaktır. Düşünce değişirse Karanlık aydınlanabilir ...

David Hume'un savunduğu ve desteklediği görüştür. Yahu diyor Hume, bir insan hayattan bıktıysa ve hayatını sonlandırmak istiyorsa neden bu onun hakkı sayılmasın ki???

Not: Elbette bütün aydınlanma filozofları gibi hıristiyanlıkla mücadele etmek için bu görüşü savunmuştur. Hıristiyanlıkta intihar eden doğrudan cehenneme gider inancı vardır. (islam'da da öyle) Hume'un yaşadığı dönemde intihar edenlerin cesetlerine çok kötü davranılıyormuş. Yol kenarlarına atılıyor, kafası kesiliyor, ibretlik olsun diye kazığa oturtulup meydanlarda sergileniyormuş. Belkide bir filozof olarak cesede bile olsa insanlık dışı bu muameleye karşı çıkmak için yazdı.

Not 2: Filozoflar intiharı 'doğal hak' olarak savunup destekleyince toplumda intihar vakaları artmış.

Not 3: Ben Hume'un görüşüne itiraz eden bir yazı yazacağım, intiharın bir hak değil 'hastalık' olduğuna dair. insan yaşama içgüdüsüyle doğar, evrimsel süreçte bunun üzerine kuruludur zaten. O nedenle insanın kendisini öldürmeyi istemesi 'doğal' değil 'anormal' bir durumdur. Hume gibi bilimi savunan bir filozofun bunu hak görmesi şaşırtıcı gerçekten. Makalesinin her noktası tutarsızlıklarla dolu. hepsini ortaya çıkarıcam efem.

William james, intihar üzerinden özgürlüğü temellendirmiştir. insan özgür bir varlıktır, özgür olduğunu intihar hakkı olduğundan anlayabiliriz. Bir insan kendisini öldürme gücüne sahipse ama bunu bile isteye yapmıyorsa (özgür bir tercihte bulunuyor) o zaman özgür bir varlıktır. (doğada determinizm yoktur sonucuna ulaşır elbette bu bilimsel sonuç, (james bunu savundu mu bilmiyorum ama dini sonuç ise, Tanrı insanın hayatına müdahale etmez, onu özgür bir varlık olarak yaratmıştır)

intihar geni varmış, bazı insanlar doğuştan intihar etmeye eğilimli imiş. Belki de genetik bir bozukluk demek lazım.

inanç, ölümden sonrasından korkmak, ölünce bir şeyin değişmeyeceğini bilmek falan.

edebiyatı güzel ama kendisi çok acı bir olaydır.

ey bu entryi okuyan kişi, intihar etmek çözüm değil.