hayattan beklenti

insanların, genelde gerçekleşmediğini düşündükleri bir takım olgular bütünü.

(bkz: ukte doldurmak)

Ben bugün düşündüm ki aslında hayattan çok büyük bir beklentim yok. çünkü hayat, büyük beklentilerini gerçekleştirebileceğin bir yer değil öyle. yani herkes en iyi işe, en iyi arabaya, çok paraya ve yüksek bir mevkiye sahip olmak ister; ama çok azı bunlara ulaşabilir değil mi? demek ki beklentilerinden dolayı mutsuz olanlar çoğunlukta. yani gözümüz en yüksekte olup sürekli bir hırsla bunları elde etmek için çabalayıp durmak, hayatı boşa harcamaktan, tüketmekten ve tükenmekten başka bir şey değildir. neden yaratıldığımız ve neler yapmamız gerektiği hakkında düşünmemiz gerekir fikrimce.

Peki benim için nelerin olması yeterli, ben neler bekliyorum, ne kadarına sahibim? evet bunlardan bahsetmek için yazıyorum bu entry'yi. öncelikle herkesle iyi anlaşmak isteyen biri değilim. beni anlayabilecek birkaç değerli arkadaşa, sevmeyi ve sevilmeyi bilen özel birine* ve sevgili aileme sahip olmak benim için yeterli oluyor. Ha tabi ki geri kalanıyla da hiçbir zaman sorunlu olmamamız gerekiyor, ilişkilerimiz herkesle iyi olursa daha huzurlu olmuş oluruz, kafamızı kurcalayan şeyler olmaz en azından. Ama çok yakın olan fazla sayıda insan olursa, bir o kadar fazla problem yaşamamız beklenen bir son olur. Ne gelirse en yakınımızdan geleceğini de aklımızdan çıkarmamamız gerekiyor bu noktada.

Gelelim iş ve kariyer meselesine. Hepimiz biliyoruz ki mutlu olabileceğimiz meslek demek; toplum içinde en saygın olan, en çok para kazandıran, en yüksek puanla alan ya da çevremizdekilerin en çok istediği meslek demek değildir. ''bizim'' yapmaktan en çok keyif alacağımız, seveceğimiz, ilgi ve becerilerimize en uygun meslek; bizim için biçilmiş kaftan olacaktır. ben de böylesine önemli ve üzerinde düşünülmesi gereken bir konu hakkında hemen karar veremiyorum. biraz daha düşündükten sonra sadece sevebileceğim bir meslek düşünmeye başlayacağım ben de.

Aşık olup evleneceğim, baba olmaya uygun bir eş hayal etmeyi de büyük bir beklenti olarak görmüyorum; sahip olunacağı garanti olan ya da istemeyle gelen bir şey değil bir şanstır belki de. ben de bu bölümü evlenme programında sunulan kriterlere çevirmeden kısa kesmek istiyorum şimdi.

Yapmaktan hoşlandığım birkaç aktivite var tabi ki, ve herkesin de olması gerekir aslında. malum hayat zor, zaman zaman sıkıntılı. böyle anlarda kendinizi iyi hissettirebilecek bir şeylere ihtiyacımız var. ben gitar çalıyorum. klasik, akustik ve elektro gitar çalıyorum; evet hepsini çalıyorum. ve ben bunu herkes yaptığı için değil zevk aldığım için yapıyorum yalnızca. gitarımı elime alıp o tellerde gezinmem bile bir başka oluyor, tarif edilemeyen bir keyif böyle. ''bir tanrım var bir gitarım'' dediğimiz noktadayım yani. müzik ve gitar konusunda kendimi geliştirmekse bir beklenti benim için. daha fazla uzatmama gerek yok sonuç olarak. herkesin bazı beklentileri vardır, hırs ve saplantı halini almadıkları sonucu güzel olabilirler.

ne kadar az olursa o kadar çok mutlu olunacak olgudur.

başlıca;
(bkz: para)
(bkz: manita)
(bkz: ev)
(bkz: araba)
(bkz: şan)
(bkz: şöhret)

an itibari ile bir dilim tiramisu daha.
çok şey mi istiyorum lan?

şu an bir kız arkadaşım olması. başka da bişi istemiyorum.

Düşüncelerimle biraz yalnız kalmak.

Onu sevdiğim kadar beni sevecek bir hatun.

Önemlidir, bir beklemtisi olmayan insan her şeyi yapabilir.