bugün

sayfa yönlendirilir, allahın emri bugüne basılır ** bunlar omuriligin kontrölündedir zaten istemdısı yapılır, daha sonra 'lan acaba bi baksam mı oylanmıs mı', 'yok olum dur sen cool adamsın', 'ulan mınakoyyım! ya yüzlerce * oy aldıysa da sözlük yerinden oynadıysa *' gibi düsüncelerle yazarımız yaklasık on saniye kıl sıcar, kabız olur, ve o büyük an gelir, ben, ardından son iyi oylanan entrylerim tıklanır o da ne bir bok göremez bizim denyo, sonra bir güzel sözlüge bok atılır 'ulan ne kalitesiz bu sözlükte ya, ah ahh ekşide olucaktım ssg den ünlüydüm serefsizim' gibi cümleleri tuna kiremitci edasıyla söyler icinden angut, her baglandıgında tekrar tekrar 'lan acaba?' der ama murphy yasası onun icin calısmaya baslamıstır, oylanmaz o entry. nerden mi biliyorum? sorma bırak gece gece efkarlandırma adamı. * * * *
ehe he eheh ehehe şeklinde ses çıkarıp hızlı soluma ve ben butonuna basmayla devam eden psikolojidir.
entry olumlu oylandıysa gururlanılır, entry olumsuz oylandıysa "kim lan o dümbük!!?" diye sinirlenilir. böylesine ergenekomik bir psikolojiciktir.
(bkz: oyunu veren de sagolsun vermeyen de durusu)
' kesin eksilenecek ' duygusudur. çünkü artık ne yazarsanız yazın, eksilenmemesi için bir sebep yoktur.
eksi meraklilarini kastederek " sevgimiz size degil sozluge. " tipinde bir psikolojidir. millet ne yazsak begensin diye de bir kaygimiz yok vesselam. ama sozluge yazdigin vakit eksileri pesinen kabullenip, psikolojinin degismesini goze alacaksin arkadas.
"lan bu da eksilenirse ben o eksiyi verenin..." ibareside kullanılabilinir.
derin bir oh çekilerek bir fincan kahve eşliğinde gelecek artı yada eksiler beklenir. uzun süre bakılır hiç bir şey olmazsa moral bozulmamaya çalışılır. sessizce çıkış butonuna basılarak olay yeri terkedilir.

(bkz: dejavu)
özellikle uzun entrylerden sonra 'ulan o kadar kastım insan bi artılar mınnısikiiim' düsüncesiyle hayata küsülebilir.
(bkz: emege saygı)
"dur ne yazmışım lan. ha bir de sigara yakayım!"
çaylaklarda ne zaman yazar olacağım psikolojisiyle eşdir.