anda hissedilenler

Boğaz ağrısı.

Yalnızlaşıyorum.

Bile isteye yapıyorum bunu. Kimse kalmasın etrafımda beni istediği yere istemediğim halde çekiştirerek götürecek, sevmediğim halde o seviyor diye bi şeylere katlanmak zorunda bırakacak.. En güzeli de hislerimi, yaşadıklarımı anlatacak kimse kalmaması. Kendi içimde tolore edip sindirebileceğim şeyleri anlatıp daha da büyütme korkusu kalmıyor yalnızlaşınca. Uzak durmak, susmak, kendimle kalmak çok huzurlu bi şey.

aptallık ve geride kalmışlık hissi. her şeyin sonunda kendimi herkes gitmiş, ulaşacağı yere ulaşmış da bir ben sokakta nereye varacağını bilmeden yürüyor gibi hissediyorum.
niye dahil olmak istediğime veya beni dahil etmek isteyene yakışmıyorum? koskoca devasa evrende neden her şey ahenkle birbirine uyumluyken ben kendimi bir yere yakıştırıp, uyduramıyorum?
sürekli kamçılanan bir ruh bunca sorunun ve acının yaralarını sarıp kendine tatmin edici cevapları nasıl bulabilir ki...
bu ömrü tüketeceksem yeniden doğmak ve yok olmak istiyorum.
aptalmışım gibi hissediyorum..

menuet

Bende kaç gündür öyleydim.

Hafif bir baş ağrısı eşliğinde, “buzdolabını yağmalasam annemler hisseder mi” endişesi.

Tatlı bir yorgunluk hissediyorum, uyuyunca geçecek türden. Bazen bazı şeylere özlem duyduğumu hissediyorum ve ne kadar yorulursam yorulayım her zaman daha çok enerjik oluyorum. Evet bir parça da dengesizlik sezdim hehhhe

Uyuyamıyorum amk, bütün düzenin ırzına geçtik.

Tek basina ayakta kalmak nasil guzel bir duygudur. Ayak bastığınız yeri hissedin. Daha derin nefes alirsiniz . Her nefesi kendi icin alip vermek, sonra etrafina faydalı olmak gerek. Kimse olmamali demiyorum . Gerçekçi olmaz . Kimseye bagimli olmamali diyorum...

Evet.

(bkz: #46833251)

görsel

Böyle bir şeye heveslenip yaparsın da hiç tahmin etmediğin bir şey olur ve hevesin kursağında kalır ya tam öyle.

Çok yemek yedim. Mideyi yordum. Çok fenayım ayy.

kendimi suçlu hissediyorum sürekli bir şeyi özler iken buluyorum.

Aslında bu ocak ayı da önemli duruyor

Hani 9-10 ay geçince üzerinden geri arıyorsun mum gibi.

Gerçe bu seferkini pek umursamıyorum yemişim 2024 ü diye.

Ama değerlendirmeyip üff havamda değilim ki hiç yia diyip yan gelip yatıyorum.

2022 de 7 ay kaybettiklerimi hatırlıyorum...

2023 elimin altında vardı bir şey ama onda da ocak ayı yan gelip yatıp tekrarını ağustos eylül de devam ettirince ondan buruk pişman bırakmıştı.
Yani o yatmak hayvan gibi g*nü kaşıyacak vaktin olmaması.

Bazı şeylerin döngüsünden çıkamıyoruz gibi.

Sonra Sınav korkusu sarıyor birde kaç ay geçti üzerinden en son girdiğim rüyalarıma girdi sonradan.

Bugünde oturduğum yerde her tarafım ağrıyor.

yine akşama kadar uyuduğumdan.

kıvrandım dönmekten sabah çünkü.

Erken yatmadığımdan herhalde 10 da yatsam bir şeyim kalmaz ama alışkanlık.

Canımı yakan o ateşi gözlerinde taşıyorsun.
Ama özlemin sevgilim, harlıyor ruhumun yangınını...

Evet.

Salaksın kızım diyorum kendime şuan. Uyumam lazım erken kalkacağım.. Uyumuyorum.. Yarın ne giyeceğim onu da bilmiyorum.. Sabah kendime çok kızacağım..

Ağırlıklı olarak Duygusuz gibi sanırım..

Şu an anlamsız bir şekilde çok neşeliyim. Ari barokas dinleyip nar yiyorum. Hatta şu an salaksın parçası çalıyor.

Yumurtanın ipana ile fırçalanmamış tarafı gibi hissediyorum.

iyiyiz güzeliz, o tezi yazarız.

Yıllarca beraber yaşadığım, ailem sandığım, yeri geldiğinde koruduğum, çişimi bile onların keyfine göre tutup yaptığım, insanların bi orman köşesine bıraktığı köpek gibi hissediyorum.

Herkes yer, yurt edinmişte bir ben sanki ağaç kavuğundan çıkmışım gibi aidiyetsiz ve yavan hissediyorum.

insanlar, sadece önemsedikleri kişiler için çaba gösterirler. Eğer senin için çaba gösterilmiyorsa, ortada gerçek bir sevgi yok demektir.

Evet

Bir pencere aralanır, bir bayrak dalgalanır,

Bir anne evladından, bayrak inmesin diye ayrılır...

Evet.

Ağrılar..

Üşüyorum.

Standart sanırım..

Burukluk.