içini dök

zorunluluktan giyip, kötü olduğunu bildiğim bir elbise gibi yakışıksızım şu sıralar. benliğim ve bedenim birbirine uymuyor. beynim başımın üstünden atlayıp gidiverecek sanki, öyle sıkılmış ve ağrılıyım.
insanlara iyi gelme çabamın karşılığını isteklerimin gerçekleşmesiyle aldım ama ne istediğimi bilmiyormuşum. isteğimin bana getirecek olduğu zorluğu görüp kaçtım. çok mahçup hissediyorum, hatta utanmış.
razı gelsem de, kabul etsem de pişman olacağım.
bencillik yaptım belki. belki kaderim bu. düşünceler yine yük oldu üstüme.

yanımda birileri olsa rahatlayacak gibiyim. oyalanmak için de kimsenin rahatını bozamam, bariz bir bencillik bu.
şimdi Kefaretimi birilerine koşulsuz sarılarak mı ödesem yoksa birilerinin reddedip birilerinin 'kalıbını bastığı gibi' kötü mü olsam kararsızım.