ayrılık acısı

En zorudur ölümün yaşarken ki halini. Sevgi nöbetleri ,kıskançlık krizleri , ağlama saatleri. Anlamaz hiçkimse sanki yaşamamışlar gibi hiçbir ilaç hiçbir alkol hiçbir uyku fayda etmez. yakasını bırakmaz insanın uykularda , ruyalarda hep gidenle yaşanır. Zor bir kelime değildir okunurken birde yaşanılan haliyle düşünüldüğünde. Herşeye yeniden başlanmak istenir. Her başlangıç yarım bırakılır. Gitmek ister insan çok uzaklara onu hiç görmediği yerlere ama ayakları hep anılara gider hep birlikte zaman geçirdikleri yerlere. Sıklaşır ağlama saatleri belki de günleri.
Sonra zaman geçer çokça bir zaman sonra gülmeye başlar insan içten olmasa da güler. Zamanlardan sonra unutulmasa da hani kalpte yara derler ya o kabuk bağlar. Hergün daha az düşünülür hergün biraz daha az birgün hiç düşünülmediği fark edilir. Evet unuttum dşye bayramlar yapıldığı andır. Tam o sırada küçük küçücük bir yazı bulunur geçmişten kalan unutulan . Yara delice kanamaya başlar hiçbir ilaç hiçbir gazlı bez fayda etmez işte böyledir bu acı.

(bkz: severek ayrıldık nefretle barışcaz)