ayrılık acısı

insan sanki kalbine kaynar su dökülmüş gibi hisseder. bu öyle boktan bir şey ki ilk başta fark edemezsin. oh be kurtuldum, dünya varmış dersin hatta. ya sonra işte sonradan koyan bir acıdır bu. ilk başta mideden başlar kalbe doğru sakin adımlarla ilerler sonra tüm vucüdu yavaş yavaş ele geçirir. telefon her zaman yanındadır acaba arar mı, mesaj atar mı tekrar diye birçok paranoyak belirtilere sevk eder. sonrası mı malum işte. babalar gibi çekersin o acıyı. geri dönse de terk eden veya terk edilen hiçbir şey aynı kalmaz artık.