yalnızlığın insana öğrettikleri

Kendi kendine yetebilmektir.

(bkz: Uludağ sözlük)

görsel

Yalnızlık insana hiç de iyi bişey olmadığını öğretir hep. ilk gün oh be kafam rahat dersin, sonra o sıkıcı sessizlik gün geçtikçe seni boğmaya başlar. Sonuçta yalnızlık hep kötü bişey olduğunu öğretir.

‎14 Şubat'ı yalnız geçirmek, her sene başkasıyla geçirmekten iyidir..

kendinize tahammülü öğretmektedir en çok.

Tek başına insan içine çıkamayan sokakta gezemeyen insanlar tanıyorum. Yalnız olmak boyle olmaktan iyidir...

Ne olduğunu tam olarak bilmesem de ne olmadığını biliyorum Alarm kurup uyanmak kesinlikle değildir.

açık konuşalım, yalnızlık çoğu zaman insana bir şey öğretmez. yalnızlığın, ona tahammül edemeyen fakat bununla birlikte çeşitli sebeplerden ötürü ona mecbur olan insanlar üzerinde ''paranoyaklaştırıcı'' etkisi vardır. bu tür insanların yalnızlık tarafından öğrendiklerini iddia ettikleri şeylerin büyük bölümü yalnız olmayan insanlara karşı nefretten ibarettir.
yalnızlık da yalnızlıktan sıkılmış olsa gerektir ki bu insanları kendi yanına çekmek için kulaklarına her gece yatmadan önce nefretle fısıldar; ''onların dostlukları yalan'', ''onlar da bir gün yalnız kalacak'', ''baksana ne kadar da samimiyetsizler'' vs. vs.
fakat yalnızlık tarafından paranoyaklaşmış insanların göremediği şey yalnızlık tarafından kendilerine hedef gösterilen o insanlar gerçekten dost olabiliyorlar. birlikte güldükleri zaman akıllarından başka şeyler geçmeyip samimi bir gülüş olabiliyor. ya da inanmazsınız ama gerçekten seven insanlar bile var. kısacası yalnız olmayan insanlar yalnızlar şehrinin efsanelerine inatla yine de mutlu olabiliyor ve emin olabilirsiniz ki o insanların yalnızlık eksikliğine bağlı olarak hissettikleri üzüntüleri ya da eksikleri (bkz: yalnızlık) bu başlık altındaki hayıflanmaların yarısı kadar yoktur. bunları neden söyledim? çünkü doğarken bile birinin tutup çıkarttığı o çocukların çok azı gerçekten yalnızlığı seviyor diğerleri ise mecbur oldukları şeyi sevmek için kendilerini zorluyorlar.

yalnızlığın bünyesinde ters tepkiye neden olmadığı az sayıdaki insanın ise yalnızlıktan öğrendiği şeyleri kitaplarda okuyabilirsiniz belki bir ebru deseninde de inceleyebilirsiniz zira bu insanlar genellikle yalnızlığın kendilerine öğrettikleri şeyi sanatın çeşitli dallarında konuştururlar.

bu konuyla ilgili izleyin; (bkz: A Christmas Carol)

Özgürlük hissinin nasıl başıboşluk hissine dönüştüğünü sindire sindire öğretir.

mesaj ve cevapsız arama görmemeye alışmaktır. bi süre sonra mesaj veya arama beklememektir, daha ileri seviyesi de mesaj veya arama geldiğinde şaşırmaktır.

En başta kendini tanır insan. Yalnızlık bahsedildiği kadar kötü değil bazen ihtiyacımız olandır aslında.

derin bir kuyuya atılmış bir taş gibi. daha sonrasında sadece arzuladıklarının sana arkadaşlık etmesidir yalnızlık.
korku değildir yalnızlık bir lanet mi hayır o hiç değil.
insanların kendi dairelerinde nelerle uğraştığını görürsün çünkü yalnızlık o dairenin dışına çıkmaktır.
sahte bir kalabalıktan kendinle gerçek bir vuslattır yalnızlık.
gözüne çirkin görünenlerle dost olmaktır.
halbuki gerçeklere o zaman açarsın gözlerini.
en kötüsü ise nedir biliyor musun ? sahte güzelliklerin sana bırakmış olduğu o fahiş duygu.
çabuk sıyrılamazsın. peşini bırakmaz, ta ki sen yalnızlıktan haz almadığın sürece.

Yumurta kırmaktan yemek yapmaya ütü den bulaşığa... Herşeyi öğreten olgu doğduğunuz andan itibaren yalnız olsanız sadece kendi gücünüz ile olmak zorunda kalırsınız.

gözlerini tavana dikip tek başına uzanmaktır. tek başına kahve yapıp içmek.

Kendi kendine konuşmak.

neredeyse tamamen tesadüfen yaşadığının farkına varman.

gerçek olmayan her ne olursa, daha iyi fark edebilme yetisi.

Başkalarının mutluluğuna imrenmek.

Verimli zaman kullanımı.

Kendine yetebilme yetisini kazandırır.

Kaybedecek kimsen yoktur, güçlüsündür. Ve kendine ayıracak bolca vaktin vardır, kendini geliştirebilirsin.

Telefon ozurlu olmayi ogretti oyle ki bulusmak icin alti kere arayan mesaj atan arkadasa bir hafta sonra cevap veriyosun. Parkta yalniz basina sıkılmadan oturmayi ogreniyosun.kendi kendine yeni hobiler gelistirebiliyosun. Kafana estiginde bir otobuse atlayip baska bir sehire gidip aksam geri donmeyi ogretiyor. Uyku saatlerinin onemsiz oldugunu ogretiyor iki gun surekli uyusan bile kimse arayip sormuyor kendi kendine yetmeyi ogreniyorsun.

kendi kendine konuşmak.
geniş bi müzik repertuvarı.
türlü çeşit kulaklık.
bi film arşivi.
geniş bi kütüphane.
çok çay, kahve.
boş vermişlik.
bi saat hiç bi şey yapmadan oturabilme potansiyeli.
yazı yazma isteği.
vs. vs.

Yalnız da yaşanabildigi.