sözlük yazarlarının itirafları

az önce annem son zamanlarda dinlediğim prog-metal şarkıyı kendisine whatsapp’tan göndermemi istedi. annem daha önce rammstein’ın klavier albümündeki şarkıları da telefonuna atmamı istemişti. evlatların anneleri metalci yaptığı bir çağda yaşıyoruz ağalar… ciddi ciddi odama geldi bunu bana gönder dedi lan… bu günleri de mi görecektim.

Zaten düzenli uykusu olan biri değilim ama şu en kötü hali; bayram sabahına uyanacağımız geceler gözüme uyku girmez, eski bir alışkanlık belki de.

ölüm olgusu ve manevi açıdan değerli olan şeylerin değerlerinin yıllar içinde kendimde değişimini görüyorum. gerçekten insan her geçen gün büyüyor mu? veya bunlar başka şeylerin eseri mi? görelim..

1. Çocukken kirli çorap koklamayı severdim.
2. Bir gün tamamen salak olduğumdan ötürü bir buket papatya yedim.
3. Eskiden inci sözlük yazarıydım.
4. Komşularım evlerinde olmadıkları ve bende yalnız olduğum zaman kendi kendime konuşuyorum.
5. Hentai izliyorum.
6. Bir gün tüm milletlerin ve devletlerin birleşip HumanLand'i yani tek ve büyük bir ulusu kuracaklarını ve tüm sınırların kalkacağına inanıyorum.
7. Bir keresinde elim azcık kesilmişti ve elimin kesilmesi sonucu elde ettiğim kanı A4 kağıdına resim yapmak için kullandım ve o kanlı resmi arkadaşıma 3TL'ye sattım.

Hala seviyorum ne olsa bitmeyek kim gelse değişmeyecek.

zehir avcılarının ölümcül hasatları açıklanamayan dosyalarda gömülü.

Bana türlü türlü oyunlar oynayıp psikolojimin bozulması derecesine kadar etkileyen eski sevgilimi bir şekil oyuna getirip kızlığını bozdum. Pişman mıyım hayır.
Şimdi köpekler gibi peşimde dolaşıyor, artık bana mecbur.

6 ay gözyaşımın akmasina sebep oldun, bu daha iyi günlerin..

sokağa adımımızı atıyoruz.
binlerce insan görüyoruz( yaşantı alanımıza bağlı olarak değişir.)
erkekler, güzel kızlar; kızlar, güzel erkekler görüyorlar kendilerince.
küçükten hayal kuruyorlar.
gördükleri kişi ile konuştuklarını, beraber olduklarını hayal ediyorlar.
bu hoşlantı günüzümüz güzellik anlayışını karşılayan insanlar arasında gerçekleşiyor. dışarıdaki çoğu insan
( çoğu insanın dışında kalan başka bir çoğu insan da mevcuttur. lakin biz görünene aşığızdır.)
televizyon etkisinde kalan kusursuz insanlardan oluşur. hareket ve tavırları ise bu eğilimde şekillenir.
oysa akşam pijamalarını giydikten sonra aynaya bakar ve kendilerindeki bu değişime kendileri dahi hayret ederler.
hülasa maskesiz sokağa çıkmazlar.
oysa yanıbaşındaki insanına( o insan ulaşılmıştır.) mucizevi gözle bakamazlar.
her zaman ulaşılamayan hedeflenendir.
ve her zaman en iyisi olduğunu düşündüklerini isterler.( lakin dışarıdaki güzel insana ulaştıkları zaman başka ulaşılamazları düşleyeceklerdir.)
bu döngü kendini sürekli yeniler. çünkü medya her zaman daha iyisini yaratacaktır ve başımızdaki çoban medya bizi daima kendi yolundan sürecektir.
çok düşünüp ceviz kabuğunu doldurmayacak şeyler yazıyorum. umarım bir gün düşündüklerimi ifade edebilecek kadar kitap okur ve her şeyi eksiksiz olarak anlatabilirim.

Ve bir bayram gününü daha yalnız geçiyorum,bu kadar daha da bir şey söylemeye gerek yok.
Hareketlerimizin yansıması.

lavaboya kapı açık şekilde oturuyorum ya da vantilatör koyuyorum karşıma, adana da başka türlü sıçılmıyor.

Nil karaibrahimgil’in rüzgar şarkısından nefret ediyorum.

hatasız ve kusursuz bir hayat sürmeye çalışmak alınabilecek en aptalca karardı.

başlığa gireceğim ilk ve son entry olacak büyük ihtimalle. zihinsel ve fiziksel olarak yorgunum, zor dönemler geçiriyorum.

kısa sürede istanbul'a gidip bir iki hafta kafa dağıtmak, sabaha kadar farklı mekanlarda dans etmek, içmek istiyorum. şu sıralar için pek olası gözükmüyor tabi.

evet, bir süreliğine de olsa kendimden kaçmak istiyorum.

ay doğdu batmadı mı oy
humâr göz yatmadı mı
seni yaratan allah oy
beni yaratmadı mı

çay taşı çakmak taşı
yarimin çatık kaşı
çirkin ilen bal yenmez oy
güzel ilen taş taşı

elmasta koku olmaz
sevende uyku olmaz
seveceksen sev beni
bu kadar korku olmaz

çay taşı çakmak taşı
yarimin çatık kaşı
çirkin ile bal yenmez
güzel ile taş taşı

bazen inanılmaz derecede diğer insanlara değer yüklüyoruz.
keşke diyoruz o insanın yerinde olabilseydim veya en azından ona, yüce vasıflarla imrenek bakıyoruz. bu imrenerek baktığımız insanların çoğu ise günümüz güzel statüsüne uygun veya günümüz zenginlik anlayışına uygun insanlardır.
neden böyle insanlara imreniyoruz da aklı selim insanlara karşı onlara deli diyoruz?

"seni yardan allah beni yaratmadı mı"

sözü ile kendime büyük değer verdim.

( bu şarkıyı ... babadan dinlemenizi tavsiye ederim ismini hatırlayamadım.)

veya karşımdaki insan ile eşit konuma geliyorum.

o insan ile ben insanın fiziksel ayrılıklarımız ile birbirimizden üstünlüğümüz olabilir mi?
neden fiziksel- yani görenen- değerli iken akıl -yani görünmeyen- değersizdir?
herkesin geldiği ve gideceği nokta bir iken nedendir bu ayrılık?

günümüz güzelliklerini bünyesinde barındıran bir kız, nasıl olurda kendine özgü giyinen sıradan olarak değerlendirilen( bunu günümüz insanları böyle adlandırıyor. oysa asıl sıradan olan kişiler herkesleşen amerikan vari giyinimli insanlardır.)
insana karşı küçümseyici gözlerle bakabiliyor veya medya bunun algısınu bize böyle yansıtıyor?
herkes kusursuz mu olmak zorundadı?
kusur bizim imzamız değil midir?
(umarım anlatabiliyorumdur veya yanlış anlaşılmıyorumdur.)
neden üstünlük olarak gördüklerimiz zenginlikten, güzellikten geçiyor? (zenginlik ve güzellik ile neyi kast ettiğimi anlamış olmalısınız.)
asıl üstün olan kimdir?

Kızın birini nedensiz yere duygusal olarak aşırı arzuluyorum ancak onun bundan haberi bile yok. Olsa zaten şu an kız da karşılık verir eminim. Ancak yüz yüze fırsat bulamıyorum.

Hiç tanımadığım biriyle çok sağlam bir rakı sofrasına ihtiyacım var.

Anlatırsam geçer belki, içersem atlatırım sanki!

Okulda yazdığım yazılara,günlüklere,ders notlarına vs baktığımda yazımın sürekli değişmiş olduğunu farkettim. Bu karakterimdeki değişime mi işaret ediyor? Acaba herkeste mi böyle diye merak ediyorum.

Diş hekimliği okuyanlar bilir dönem sonu teslimleri vardır. Ben dönem teslimimi alçıdan çıkarırken kırmıştım. Asistanla konuştum “üç günün var” demişti. Ben de tatile gidecektim. Bir laboratuvara para karşılığında yaptırmıştım.

keşke annem pratik birisi olsaydı, olsaydı da kanatlarının altına alsaydı bizi. çok mu zor bunu yapmak ne gerek var ki cinsiyetçi ayrımcılığa. üzüldüğüm bu mu hayır. üzüldüğüm ne biliyor musunuz hep iyiymiş gibi davranmak zorunda olmak...

kalp kırmak, zerre sevmediğim şey.

bir insan kötü bile olsa kimsenin kalbini kırma hakkını kendimde bulmuyorum.
hak ettiğini düşündüğüm insanlara bile yaptığım vakit üzülüyorum.

ama bazı insanlar buna mecbur kılıyor.
sert çıkışmadıkça size bir şeyleri güleryüz maskesi adı altında dikta eden insanlar iyi insanları kalp kırmaya mecbur bırakıyor gerçekten.

ve bir şey fark ettim.
birisinin sert biçimde kalbini kırma - soğuma eşiğini geçtikten sonra o kişiye karşı asla eskisi gibi olamıyorum.
uyarıyorum, bir alıyor sonra unutuyor. uyar uyar uyar. sonrası destansı bir bıçak yağmuru.

millet birilerine çıkışır barışır ama ben birisine soğursam, eskisi gibi olamam.
kötülüğünü istemem ama asla unutmam, sanırım biraz kindarım.

Şu an birinin ölüm haberini bekliyorum...

Hastanede son evrede ama ayaklarım gitmiyor.

istemiyorum..
Hayatım boyunca bana o kadar kmtülğk yaptı ki..

Bir tane beraber anımız yok..

Son 10 senedir hep arkasını ben topluyorum..

Ara da bir telefonuma bakıyorum..

işinacısı çevremde herkes başın saolsun diyecek..

sözlükte kız olduğunu kabullenemiyorum.

Akıllanmıyorum hiç bir zaman. Büyük ihtimal hep de böyle olacak.

bir şeyden ayrılma, kopma düşüncesi; teorikte kolay olsa da pratikte zorlayıcı bi'şeymiş. zamana bırakmak istemeden adım atmayı deneyeceğim.

çok uzun bir aradan sonra yarın kendim için yapacağım her şeyi, sonuçlarını pek düşünmeden, sırf mutlu oluyorum diye. ha bir de yıllar sonra ilk buluşma gerçekleştireceğim. çok gerginim, çok ahahha.

Bu kadarı kaldırabileceğimden çok daha fazlası.