sözlük yazarlarının itirafları

Çaresizlik, belirsizlik, sinir, stres, öfke, ne yapacağını bilememek, isteksizlik iyice iliklerime işledi..
Ruhen de yorgun hissediyorum bedenen de.
Gündelik normal hayatı özledim sözlük..

sözlüğü bırakmanın optimum süresi nasıl hesaplanır diye aklıma takılıyor.

yüz yaşıma geldim, hala ne istediğime, hangi yolun beni daha mutlu edeceğine karar veremiyorum. hayatta tek amacının mutlu olmak olduğuna canı gönülden inanan bir insan olarak, 'elalem ne der'i ya da 'ama bu hayatım için mantıklı bir adım mı' kısmını nasıl midem ağrıyacak kadar çok düşünebiliyorum, akıl alır gibi değil.

bu düşünce şeklinin en kötü yanı da, hangi yola gidersem gideyim, diğer yolun daha güzel olduğuna ve hata yaptığıma kendimi inandırıp üzülebiliyor oluşum. öf ben olmak ne zor, sıkıldım.

Maziye karıştı sevda yeminim
Bir anda unuttum seni eminim
Kalbimden kalbine yok bile kinim
Şimdi sen de benim icin herkes gibisin.

Herkes gibi olmayın. Birilerinin hayatına güzel bir tebessüm bırakacak kadar güzel yürekli olun

nik altını kapatan yazarlara yıllardır ayar olur fırsat bulduğum anda yerleştirme yaparım. ablamız gece gündüz sevişmiş sevgilisi gitmiş ona üzülmüş falan filan ülke böyle zibidi tiplerin yüzünden ilerlemedi.

ahanda belgesi nik altını kapatırsan buradan yazarım.

birazdan siler bunu (#41678197)

Yaklaşık 1 yıldan uzun bir süre sonra tekrar geldim. Çünkü mutluluğumu paylaşmak istiyorum sevgili sözlük.

Bir kız vardı 2015 yılında hayatıma girdi. Daha ilk bakışta beni benden aldı, ben utangaç daha öncesinde kız arkadaşı bile olmamış sıradan birisiydim. 10 gün boyunca kendi kendime sordum olum bu kız sana bakar mı diye cevabım her seferinde bakmaz olum niye baksın oldu. Bilmem kaç kere sosyal medya hesaplarına girip ekleyim dedim yapamadım. Sonra bir gün harbiden baktı, halı saha dönüşü aldım elime telefonu bi baktım bildirim var Facebook'tan istek göndermiş. O telefonu 5 yıl boyunca kullandım onun kadar güzel bir bildirim almadım. Her şey öyle başladı çok hızlı ilerledi. Yanında otururken dilim damağım kuruyordu bir kaç kelime bile edemiyordum, oda hep yoksa benim yanımda sıkılıyorsun ondan mı konuşmuyorsun diyordu. Dedim ki bırak yanında yarım saat sessiz oturmayı bir ömür yanında olsam sıkılmam ben. Tam 2-2.5 hafta sonra sevgili olmuştuk her şey o kadar güzeldi ki. Sonra sorunlar başladı yavaş yavaş uzaklaşmaya başladı, çok üstüne düştüm her seferinde seni üzmekten korkuyorum dedi. Engel olamadım ellerimden kayıp gitti resmen. Çok sonra öğrendim babadan kaynaklı sorunlar olduğunu.

Ayrıldıktan sonra yemekhanede her görüşümde içime öküz oturuyordu. Öküz gibi yemek yiyen ben bir lokmayı ağzıma atamıyordum. Hep uzaktan izledim beni görüp de üzülüp etkilenmesin diye. Yıllar geçti böyle ben mezun oldum, yeni hayat başladı. Ama hiç bırakamadım takip etmeyi, hep uzaktan gözleyip özlem gidermeye çalıştım.

Yaklaşık bir ay önce mesaj attım bir bahane bulup. Nasıl oldu bilmiyorum ama tekrar konuşuyoruz. Şu an farkediyoruz da ne kadar ortak yönümüzün olduğu. Yapmayı planladığımız seyehatlerden tutta, gündelik zevklere kadar. En basitinden sabah günaydın yazacağım diye geceleri heyecandan uykum kaçıyor. Sonuç ne olur bilmiyorum belki çok daha sağlıklı bir ilişki belki uzun sürmeden ayrılık. Ama onla geçirdiğim her an her dakika o kadar güzel ki sözlük, her şeye değer.

Durum güncellemesi
Her şey aslında değişmiş be sözlük ben onun ilk tanıdığım halini sevmiştim şimdiki hali de bundan çok uzakta. O yüzden bu sefer mesele uzamadan ben bitirdim. Böylesi sanırım çok daha güzel.

itiraf genele değil, tek bir kişiye olur.

ota boka fotoğraf atan gereksiz kitle yüzünden sözlükten soğuyorum. evet, artık okumaya bile haftada bir girer hale geldim.

Ölüm haberi almak ne tuhaf... Yıllar önce çok sıkı muhabbetimin olduğu bir arkadaşımın bugün şehit olduğunu öğrendim sosyal medyadan. En son 2016da konuşmuşuz üç sene önce.. Bir takım sıkıntılardan bahsetmiş o zaman. Sonra bir daha konuşmamışız, 2 ay önce evlenmiş. Annesi, babası yoktu ama ardında bir eş bırakıp gitti. Ne demeli, ne yazmalı bunun üzerine bilemedim.

Bir oğlan hoşlandığım kız ile konuşuyorum diye mutlu. Diğerinin yakınen tanıdığı kişi şehit olmuş ve duygu karmaşsı içerisinde.
Başkası küçük çocuk babasına sinirli, annesine bağırmış olmasından dolayı.
Bir başkası ise balık tutuyor, huzurlu.

2015-2019. 4 yıl. 4 yılda hayatına kim bilir kimler girmiş kimler çıkmış ohooo. çok safsınız oğlum.

Hayatım tembellikle geçiyor ama çok pis potansiyel var aslında yani gayette zekiyim, niye böyleyim ben amk...

Bugün bu başlığa yazılan bütün entryleri tek tek okuyup eksiledim.

Karıncalandığından haberim bile olmadığı yerlerim karıncalanıyor!

Hesabımı silmiştim yeni hesap açtım ve çaylak durumundayım.

Yedekte başkasını tuttuğunu biliyorum ve burada hala yazdığını da.

Bir zamanlar Saat 00:00'da buraya entiri girmek için yarışan 250 tane yazar vardı.
Nerde lan bunlar? Acayip malzeme çıkıyordu, çekirdek eşliğinde kavgaları körüklemek en büyük hobilerimizdendi.
Noldu simdi amk?

Mutlu olmadığımı, yorulduğumu, kusmak üzere olduğumu itiraf etmek istiyorum sözlük, zira etmeseydim geberecektim.

yeni yavrulayan bir tekirimiz var, ikinci oğluna şehmistan adını koydum bilenler gülüyor bilmeyenler ne güzel isimmiş diyor. *
ilginç şeyler oluyor dünyada..

itirafçıların hepsi anın kedisi, görüntüsü. boku püsürüne kaydı panpa.

tutmuyor bu başlık artık.

sanırım depresyondayım gülüyorum eğleniyorum yalandan sormasınlar diye gerçi sorsalar ne derim bilmiyorum ama anladım neden intihar ettiklerini hiçbişey yokmuş gibi görünmelerinin sebebini.

fakat müzeyyen bu derin bir tutku...

Uyudum, uyandım, uyudum, uyandım; kepaze bir yaşam. Fk.

Stresten regl olamıyorum. Kekik çayı içtim, civanperçemi vs her alternatif tıp yöntemini denedim. Artık sinirden insan katletcem.

gitmek istemediğim yerlere gitmek zorunda olmaktan nefret ediyorum. keşke seçim hakkım olsaymış.