sözlük yazarlarının itirafları

Ölüyorum be sözlük , neye tutunsam elimde kalıyor . kendimi bildim bileli kimseye ifade edemiyorum , kimseyle samimi olamıyorum , aileme bile sizi seviyorum diyemiyorum . sosyal fobiyle savaşmaktan bıktım , son 3 aydır her sabaha intihar düşüncesiyle uyanıyorum . ailem her şeyim , intiharımın önündeki en büyük engel bu. onların üzülmesin diye bu hayat işkencesini uzattıkça uzatıyorum .tutunamayanlardaki selim ışık gibi hissediyorum kendimi , yaşamak için savaştıkça daha çok dibe batan . üniversiteye başlarken kendime söz vermiştim: bu sefer onların arasına karışacaksın, samimi arkadaşların olacak , belki bir kızı seveceksin , hayatında ilk defa birine seni seviyorum diyeceksin ... olmadı be sözlük . ben bilmiyordum üniversitenin kişisel çıkar üzerine kurulu bir düzen olduğu . bakalım ne kadar daha dayanabileceğim ? belki güzel bir sonla biter ...

alıştığın şehirden başka şehre taşınmak kötü bir durummuş.

yaşadığım şehri değiştirdim ve tüm yaşayışım değişti. tüm dostlarımı ve ailemi geride bıraktım ve ben değiştim. belki kendimi buldum-tanıdım. bi kitapta okumuştum insanın tüm alışkanlıkları kendine taktığı bir prangadır diyordu. çok anlamsız gelmişti o sevdiğim şehirde. yani huzur böyle bişey, insanın keyif aldığı şeyler alışkanlıkları, bu nasıl bir pranga olabilir ki? ama yalnız olduğum bu şehirde anlıyorum ne kadar doğru olduğunu. başka bir şarkıda da şöyle diyordu; içini dök düşünmeden, sonra sen; sen olursun. yalnız olduğum bu şehide hissettiğim ve yaşadığım şey tam olarak bu. prangalar yok alışkalnlıklarım huzurum ypok ama tamamen kendim-im. bir şeyi unuttum arada hiç üzülmeden diyordu şarkıda. ben burda çok üzüldüm. önceden mutluluk ana ait bir şey diye düşünürdüm. şimdiyse mutsuzlukla ilgili düşüncem bu. genelde mutluyum sanırım. kendim-im. ben ben oldum! bok gibi hissettiğim, mutsuzluklarım, pişman olduğum ya da olmadığım hatalarım ve kendim. olduğumu sandığım kişi ve olduğum kişi hiç bu kadar kesişmemişti. özgürlük kesinlikle huzurlu bir durum değil. tedirgin edici hatta çok yalnız ama eşsiz. sanki yokuş aşağı bisiklet sürüyormuş gibi, yanında kimse yok eşsiz bir duygu ama her an düşüp yaralanabilirsin, sıçarsın-buna çok yakınsın eninde sonunda düşeceksin ve kötü bitecek bu yokuş ama devam ediyormuşsun gibi. o bir kaç dakika çekeceğin tüm acılara bedel ben bunu öğrendim. şimdi düşüp her yerimi parçaladım ama pişman değilim. iyileşmeyi yeniden bunu yapmak için istiyorum. bu bisiklet mevzusunun sebebi de anlayacağınız üzere okuduklarım ve dinlediklerimdir. iyiki var-lar!

Ahmet davutoğluna çok üzüldüm ya. Gerçekten.

Bundan 8 ay önce biri gelip de stajdan sonra ders çalışacaksın dese random güler mutluluklar diler oradan uzaklaşır giderdim. Şimdi elimde bir yığın not, bir gayret konu bitirmeye çalışıyorum.. Ne için? Gerçekleşmesi dahilinde çok harika şeylerin olacağı günleri görebilmek için.

Ayrıca Bugün bir hasta yakını, bir staj arkadasim ve iki hemşire ile tartıştım. Mahsul boldu çok şükür. Tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta durmaya zorluyorsam kendimi karşılığını almalıyım. Lütfen olsun allahım amin.

(img:#1049260)

yo rul dum.

evde yedi saniyede yaptığım şahane topuzu, dışarı çıkarken iki saat uğraşsam yapamıyorum.
(bkz: hayata dair iç burkan detaylar)

Çocukluğumu her düşündüğümde hüzünleniyorum.

Geçen yıllara mı desem değil, acı tatlı hatıralara mı desem değil.

Bilemiyorum. Babamın kopardığı kasırgalardan kurtulmak için annemin kanatları altına girdiğim o kısacık anları özlüyorum belki de.

Çok da büyüdüm. Kocaman adam oldum ama aynaya bakınca o küçük çocuğu görüyorum. Gözleri gülen, gözleri gülümseyen...

biten bittiyse eğer zorlamak ve üzülmek sadece kendimize. kaybetmememiz gereken sadece saygımız var.

bir ilişkide bir taraf içe dönük bir taraf dışa dönükse o ilişki yürümüyor. net. bunu neden mi bu başlığa yazdım? kendime bile yeni yeni kabullendirebiliyorum. kendime itirafımdır evet.

edit: bunu biraz açıklayayım örneğin bir sorun olduğunda bir taraf konuşup halletme yanlısıyken diğer taraf susuyorsa. bir taraf konuşurken karşıdaki bunalıyorsa, birbirine sadece gününün nasıl geçtiğini anlatıp susmayı ve geri kalanını içinde saklamayı tercih ediyorsa... o ilişki yürümez.

Omzunda ağlayacak birine ihtiyacım var sözlük. Ağlatanlar utansın..

keyfime diyecek yok sözlük .

Bu sözlükten tanıştığım bir kız var.

4 senedir kendisini tanıyorum. Ve iyi ki tanıdım diyorum kendime. Çünkü o benim dostum oldu. Geçen sene bıraktı sözlüğü. Benim içinde sıkıcı bir hal aldı buralar.

Dün bir yazar ile dostluk üzerine muhabbet ettim. Ve dostum hakkında keşke sözlüğe gelse demiştim

Ve 2-3 saat önce sözlüğe tekrar döndüğünü söyledi bana. Çok mutlu oldum. Kendisi hem bu entry'mi okuyacak.

Kendisine hoşgeldin diyorum tekrardan. Seni çok seviyorum. iyi ki varsın. iyi ki geldin.

-tuzağa düştük kız evliymiş rıza baba.
-allah kahretsin hemen haber ver bizimkilere uzaklaşsınlar ordan.
-4540 merkez 4540 kızın kocası olay yerine geliyor silahlı ve tehlikeli.

envai çeşit yemek yaparım, ama elma soyamam.

çok masum olmadığımı fark ettim sabah sabah.

trt de bir asya dizisi vardı. savaş konulu. dizi başladığında kötü olan karakteri sonradan çok iyi biri yaptılar. herneyse sezon finali gibi bir şey ben okuldan gelmişim annemle beraber seyrediyoruz ama yaşım küçük değil. adamı jon snow gibi bıçaklamaya başladılar. annem yanımda benim gözlerimden yaşlar fışkırıyor ama annem anlamasın diye içime ağlıyorum. sahnenin sonu bir türlü gelmiyor. izlediğimiz oda küçük annem hemen yanımda. elimle yüzümü kapatmaya çalışıyorum ama hıçkırıklara engel olamıyorum. annem ağlama oğlum sadece dizi deyince dayanamayıp anneme sarılıp salya sümük ağlamaya başladım bağıra bağıra.o çok iyi biriydi niye öldürdüler filan. artık ne zaman bir asya dizisi görsem aklıma hep bu anım gelir.

saat 03 32 olmuş ve ben beynimdeki çığlıkları durduramıyorum. Kafamı yastığa koydum düşüncelerimin arasındaki savaşı izliyorum adeta. Şuan Göksel şarkı söylüyor her zaman beni etkileyen o güzel kadın... Sesi gibi zarif ve naif. Işıklar sönük, sigaramın dumanını çekerken içime tavanda bir kırmızı ışık beliriyor. Şüphesiz ki evrenin en basit ve en gereksiz insanlarından biriyim.

cehennem korkusu çok be sözlük .

kadınlar kıllı erkekten hoşlanmıyor bunu tespit ettim entrymde .

keşke bir makine, bir bilgisayar programı, yahut bir insan olsa her şeye benim yerime karar verse. beynimi yakmasam boşuna.

kafam cam kırıklarıyla dolu, doktor. bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun...

çok sevdim be kardeşim, kaybettikten sonra anladım değerini.

bana güven diyene güvenir bana inan diyene inanırım. çok sever, yıllarca unutamam.