en güzel şiir satırı

Yaşamak ne güzel şey
Anlayarak, bir usta, kitap gibi
Bir sevda şarkısı gibi
Bir çocuk gibi şaşarak yaşamak...

Yaşamak birer birer ve hep beraber
ipekli bir kumaş dokur gibi
Hep bir ağızdan sevinçli sevinçli bir destan okur gibi.

ve son olarak "Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine''.

nazım'a selamlar.

döner bıçağıdır o.

en güzel şiir testeresinden daha az ürkünçtür.

melali anlamayan nesle aşina değiliz.

çözdüğüm bütün bulmacalardan zorludur yüreğin.
turgut uyar.

sen zannetme ki benim beş duyumsun, ruhumu verircesine soyunduğumsun.

''insanların çoğu kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor.
Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için.''

(bkz: William Shakespeare)

insanı etkileyen dizelerdir.

Bekliyorum
Öyle bir havada gel ki
Vazgeçmek mümkün olmasın

Orhan Veli Kanık

henüz yazılmamış olandır. (aldınız mı inceyi)

"Benim mi allahım bu çizgili yüz"

"keşke yalnız bunun için sevseydim seni"

diyar-ı küfrü gezdim beldeler kaşaneler gördüm
dolaştım mülk-i islamı bütün viraneler gördüm

ziya paşa.

Bir tek söz kalır dişlerim arasında,
Ben sana gülüm derim, gülün ömrü uzamaya başlar..

Sen geldin benim deli köşemde durdun.

ben hiç böylesini görmemiştim,
vurdun kanıma girdin itirazım var. atilla ilhan.

avucumun içindeki nasırsın,
şimdi kime dokunsam acırsın.

saçların dağınık gözlerin uykuluydu ve kalbimi kazanmak için hiçbir şey yapmana gerek yoktu.

beni böyle havalar mahvetti
böyle havada istifa ettim
evkaftaki memuriyetimden
tütüne böyle havada alıstım
böyle havada asık oldum
eve ekmekle tuz götürmeyi
böyle havalarda unuttum

Bir garip orhan veli.

yazdığım bütün şiirler sana başlayan bir kitap için önsöz.

"mah yüzüne bir nikap tut ben yandım el yanmasın"

herkes biliyor her seyi.
sen biliyor musun peki,
seni nice sevdigimi?
uzerine titredigimi?
geldigimi?
gittigimi?

bütün yurtta kar bekleniyor,
hava durumu haklıymış
kar kokuyor ama yağmıyor
demek karda kırmızıymış.

deniz kapısız

olmak ya da olmamak, işte bütün mesele!
düşüncemizin katlanması mı güzel
zalim kaderin yumruklarına, oklarına
yoksa diretip bela denizlerine karşı
dur, yeter demesi mi?
ölmek, uyumak sadece!
düşünün ki uyumakla yalnız
bitebilir bütün acıları yüreğin,
çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü.
çünkü, o ölüm uykularında
sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından
ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan.
yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına?
zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine
sevgisinin kepaze edilmesine
kanunların bu kadar yavaş
yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine
kötülere kul olmasına iyi insanın
bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken?
kim ister bütün bunlara katlanmak
ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
ölümden sonraki bir şeyden korkmasa
o kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
ürkütmese yüreğini?
bilmediğimiz belalara atılmaktansa
çektiklerine razı etmese insanları?
bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
yürekten gelenin doğal rengini.
ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
yollarını değiştirip bu yüzden
bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.

senin bir havan var beni asıl saran o
aklıma kadeh tutusların geliyor çiçek pasajında
aksamüstleri.

Güzelsin sevgilim
ama çok yakından.