bugün

Daha sağlıklı Aşklar yaşardık.
whatsapp'da gözüküp 1.5 dakika cevap yazmayan sevgililer yoktu o zamanlar, aylarca uğrunda mektup beklenen sevgililer; gerçek sevgiler vardı.
görsel
şahsen kullanmıyorum, mutluyum. gayet de güzel yaşıyorum ve herkesin hayatının bir döneminde telefonsuz kalması gerektiğini düşünüyorum.
boynuzlanarak yaşardınız . şimdi telefon var da sevgiliye 5 dakikada bir zorla mesaj attırabiliyoruz . annesinden de çaldırıyor mutlaka gece yatmadan önce ve sabah uyandığında . feci kıskanç ve paranoyağımdır . eskiden olsa uzayan saatlerde kendi kendimi yerdim .
fotosentez ile.
Kitap okurduk, akşam hava kararmadan evde olurduk.
Delikli jeton diyecegim liseliyi birak körpe üniversiteliler de bilmeyecek.
Gayet güzel bence ama çoğu zamanda ihtiyaç duyuluyor tabi. :*
Telefonum varken ailemle sohbet etmiyordum. 2 aydır telefon kullanmıyorum ve gerçekten bir şeye bağımlı olmadan yaşamak müthiş bir şey. Asıl cep telefonu olanlar 7/24 başını o aletlerden kaldırmadan nasıl yaşayabiliyor? -bağımlı gibi yaşayanlara-
cep telefonu zaten 2000 yılında bile epey yaygındı . bu '' biz büyüğüz '' ayaklarınız palavra yani . hatta panasonicler 95 - 96 döneminde de vardı . ben çocukken babam benden saklardı . reklamlarında dazlak ve bıyıklı cem yılmaz oynardı .
dertsiz tasasız yaşardık. Kimse de gideceği yere geç kalmazdı.
telefonlar yaygınlaşmadan önce mahalle aralarında boş arsalar vardı. top oynanır toprakla uğraşılırdı. Tatillerde köylere gidilir aile büyüklerine yardım edilirdi. Akşamları masada muhabbet edilir, insanlar birbirinin gözüne bakardı.

Efendim msj yazmak için parmak dokunuşlarının yerine kalbi dokunuşlar vardı.
90'lar ve 2000'ler olarak tercih yapacak olsaydım 90'ları tercih ederdim. Telefonumuz yoktu ama eğlenecek vaktimiz çoktu. Şimdi kafede otururken bile herkesin kafası önde telefonda kimsenin kimseyle alakası kalmadı
Acilen ulaşmak istediğim birine saniyeler içinde ulaşamadığımı düşünüyorum da sanırım benim için kabus gibi olurdu. Telefonu, kolunun devamı olan bizler için cep telefonunun olmadığı bir çağı düşünmek bile istemiyorum.
Hz. Nuh'ta bile vardı, sende yok muydu?
Sakin sakin.
Birbirimizin yüzüne bakarak ve konuşarak. Simdi biraraya gelince telefona gömülen insanları görünce eski günlerin degerini daha iyi anliyoruz.
Sözün sohbetin değeri vardı.insanlar telefon ekranın bakmaktan çok birbiri ile göz teması kurarak konuşur, şaka şenlik olurdu.Akrabalık ve dostlukların kalıcı olduğunu gösteren el yazısıyla mektuplar yazılırdı.Şimdi yaşadığımız her şey yapmacık.Bir toplumda oturduğunuzda her kes telefonla uğraşıyor.Ordan burdan gelen mesajlara cevap vermekle meşgul oluyor.Netice olarak sanal insanlar olduk.
daha sağlıklı yaşanan dönemdir.

iletişim hızının artması ile psikolojik denge olumsuz olarak bozulmuştur.

cümle pek iyi olmadı ama idare edin.
Özel alanımızın olduğu, Mutlu mesut bir yaşamdı.
Her an ardımızda, komiser colombo varmış gibi yaşamak hiç ama hiç hoş değil.

Nerdesin? Bu bile insanı irite eden bir sorgulama.
Meramını anlat ve kapat, nerde olduğumun ne önemi var, neden önemli, bu taciz neden?!

Aradım, yanıt vermedin nerdeydin?
Duştaydım.
Tuvaletteydim, kabızım da üzerinize afiyet!
Bunları mı duymak istiyorsunuz?
Dostun önünde buluşurduk. Bu kadar.
Çok daha güzel yaşıyorduk.
Daha çok cinsellik yaşardık bence.
Mum ışığında sevişmeler falan.
Hayatımız sıkıcı da olsa az insana ulaşmanın ve sosyal medya kullanmamanın kafa rahatlığı vardı. tanıdığımız insanların da bir standardı vardı. Hiç yoktan güvendeydik. Dolandırılmak, kandırılmak daha zordu. Kişisel bilgilerimiz güvendeydi.