bugün neye üzüldün

Hoşlandığım kızın da sevdiceği varmış.

@2 al parol senin olsun. Yeter ki ağrıyan ciğerin, kalbin olmasın.

Başağrısı gibi milat öncesi hastalığı çekenlere üzüldüm..

Yıl 2017 lan.

her gün bir şeylere üzülüyorum, her sabah mutsuz uyanıyorum, yaşama enerjim yokmuş gibi ve bunların hiçbirinin sebebini bilmiyorum. hani sebebini biliyor olupta üzülsem neyse de sebebini bilmiyorken üzülmek aynı zamanda üzülüyorken neye üzüldüğümüzü bilememek hani neye üzüldüğümüzü bilsek de üzülsek yine neyse. bu entry i girerken bile çok üzüldüm çok.

sevdiğim kız bana abi diyeydi daha iyiydi bugünleri görmeyeydim.

Aslinda bircok seye: Gelecegin Belirsizligine, mulakatta elendigim burs basvuruma, yurtdisi yuksek lisansi basvurularimdan birinin iptal edilmesine, staj icin basvuru sonucunu beklememe... mezuniyet belirsizligine ...

Umursanmamak üzücü be sözlük.

Salon perdelerini takarken kalın perdenin yerine tül perdeyi tül perdenin yerine kalın perdeyi takmışım annem söktürüp bi daha taktırdı,ağladım.

yak sigaraları yak yak yak.

Üzülmedim ama mutlu edecek birşey de bulamadım. Hep aynı senaryo sanki bu hayata figüran olarak gelmişim.

beğendiğim t-shirt 2 gün öncesine kadar reyonlarda onlarcası ile doluyken bugün gittiğimde boştu. olayın şokuyla, bana sonra al diyen arkadaşıma telefon açıp gözlerim dolu bir şekilde ve etraf insan dolu ağlama sakın hissiyatıyla küfrettim.

sonra mı illa kalmıştır diyerek bütün reyoları arayıp çocuk bölümüne de küçük bedenlerini koymuş olduklarını fark ettim.

-bende gidip aynısını çocuk reyonundan aldım.

hangisini sayayım ? hangisine yanayım. ben bugün intahar etmeden atlatırsam ölmem heralde bi daha!

Tanrima Çok şükür bugünü de sağ salim bitirdim. Ama mutsuzluğum baki sanırım.

haklı olmanın, istese de artık onu eskisi gibi sevemeyecek birini üzmekten daha önemli olduğuna inanmış birine hak verdim.

yaşlı teyzelere.

yaşıtlarınız torun seviyor siz hala gold diggerlik pesindesiniz.

Fırtınada, Mahsendeki şaraplarım kırılmış. Mecburiyetten bira içtim. O kadar da üzücü değilmiş aslında.

ezikliğime, işe yaramazlığıma, tipsizliğime, beceriksizliğime, beyinsizliğime, hala hayatta olduğuma.

engelliler için biriktirdiğim mavi kapakları çöpe atmışlar. bugün allah’a, neden bu kadar bilinçsiz ve cahil insanın yaşamasına izin verdiğini sorup isyan ettim. ülkenin yarısının yaşaması büyük hata.

Bu gün ilkokulda ki müzik hocamın arkadaş listesine baktım. Bazı sınıf arkadaşlarımı gördüm hepsi iyi okullar okuyor, geziyor. Kız olanlar güzelleşmiş, erkek olanlar iyice yakışıklı olmuş. Onlara baktıkça üzüldüm. Çünkü onlar gibi olamadım. Allah günah yazmasın ama iyice kelleştim ve çirkinleştim. Onlar istedikleri bölümü okurken ben polislik okuyamadım ve polis olamadım. Beceriksizliğim ve salaklığım gün geçtikce arttı. Hepsi benim suçum ve birazda başkalarının tabi. Şimdi 5 yılda bitirdiğim 2 yıllık üniversitemin diplomasını almak için pazartesi yola çıkıcağım anı bekliyorum. Gelince de askerlik muayenesine gideceğim. Polis olamadım bari astsubay ya da uzman asker olayım diyorum. Muhtemelen onları da olamayacağım çünkü gerizekalıyım ve özgüvensiz bir andavalım.

Keşke babam gibi polis olabilseydim bende. Keşke gururlandırabilseydim ailemi. Keşke halen ankara'da yaşıyor olsaydım. Kendime çok üzülüyorum. Salak geldim salak gideceğim galiba.

Özür dilerim.

Hayatımda yeri olan arkadaşım sandığın insanların yine yeniden bencil olmaları. Herkes kendini düşünüyor sözlük. Ama seni düşündüklerini sanıyorlar. Sen tüm iyiliğini içtenliğini sunuyorsun. Sonra bir bakmışsın yine yalnızsın kalabalıklar içinde.

yaşamama üzüldüm.

Haberlerde enflasyon düştü dediler, insanımız için üzüldüm. Sonra da dedim deveyi diken, insanı...

Sadece yalnızken mutlu olabildiğime üzüldüm. Toplum içinde cahil oluyorum.

Sinirlerimi yıpratanlara.
Anlaşılmamaya.
Anlatamamaya.
Anlayamamaya.
Dil yarasına, el yarasına, gönül yarasına.
Emeklerimin zayi oluşuna.

3 senelik eski sevgilim 4 ay önce ayrıldığım ve bir ay önce evlendirdiğim adam ile karşılaştım. içim bir buruk oldu film şeridi gibi geçti koca 3 sene hayli tuhaf bir durum.