bugün

ona dedi ki, (daha önce de demişti..)

onun gibi konuştuğumu söyledi bana,

tam da anlattığım şeyin en önemli yerinde iken,

sonra,

onun gibi konuşmamaya çabalar oldum epeyce, anlattığımın içinde iki anlatıcıyı döğüştürmek gibi idi ve anlattığım çok geride kalıyordu sanki..

sonra, anlattığım her ne ise, ne ben ne o anlatıyor gibi oldu..

asla anlatamadığım duygusu ile bir anlatı, kurtulmaya çalıştığım bir "bir diğeri" ve oluşturamadığım ben anlatıcı ile,

"dönenip" duruyorum,

-m

dedim ama..

dedi.
bakıp çekince o sanma durumudur bir nevi.
-çok benziyorsunuz abi ya
-atma lan ne kadar benziyoruz ki
-yani çok attım ikiniz de en fazla insana benziyorsunuz.
-hah şimdi oldu da ne demek istedin gene de anlamadım (ne demek istemiş olabilir acaba).