allah a inanma sebepleri

(bkz: çaresizlik)
inanıyorum çünkü çaresizim.
not: eksi oy verseniz de hepinizin çaresiz olduğunu biliyorum.*

nefes almak.

muhteliftir. ama en önemlisi zaten allah sen inandığın için vardır. allaha inanmayan birine allahtan bahsetmek oldukça saçmadır, zira allah her sıfattan münezzehtir. görmediğim, duymadığım, erkek mi kadın mı belli olmayan birine inanmam vs. gibi laflar sıklıkla telaffuz edilmektedir. ayrıca inanmak gerçekten inançlı olunduğu için yapılan bir eylem ise sebebe gereksinim yoktur.

(bkz: akıl)

Sebebi olmaz, olmamalı. Sebebi olursa inanmış olmaz.

öbür tarafta ağzıma sıçmasınlar. oysaki ben çatır çutur huri s.kmek istiyorum.

(bkz: ölüm ve yeniden diriliş)
(bkz: öteki dünya)

sebep allah'tır.

der ki: imanlarına iman katsınlar diye inananların kalplerine güven indiren allah'tır. o'nundur yerlerin ve göklerin orduları.

her şeydir. her şey.

(bkz: simone simons)******

insanın kendine inanma ihtiyacındandır.

inanmayanların anlayamayacağı sebepler.

korku, yalnızlık duygusu.

allah a inanmak için illa bir neden mi gerekli? mantıklı olan bir insan bu dünya nın, bu evren nin nasıl yoktan varolduğunu bir araştırırsa yada kendi düşünürse bunların kendi kendine olamayacağı anlar.

kuranda adının geçmesi. müslüman olarak biliyoruz ki; kuran-ı kerimin bir harfini inkar eden dinden çıkar.**

bir örnek;
(bkz: altın oran)

sebebi olur, olmalı. sebebi olursa inanmış olur.

sebebi olmazsa anlamış olmaz.

çünkü allah aklını kullanmayanların üzerine pislik yağdırır. ve akıl yolunu kullanmadan bilmediği şeyin ardına düşene.

Gözüm bir başkasına bakıyorsa ne yapayım ben?
Kendinden şikayetlenen;Çünkü (bkz: Onun)ısığı sensin.

Peygamber buyurmuştur ya: Canlardan bişilenler uyuşurlar.Bilişmeyenler hoşlanmayanlar aykırılığa düşerler.Onun gibi. Sen senliğindesin kendinden varlığından kurtulmamışsın ki aydınlığın yüz bin kat artsın.

dusunebilmek bile allaha inanma sebebidir. gordugun gozlerin ve gozlerinin gordugu hersey allaha inanma sebebidir. oksijen alip karbondiyoksit vermek, oksijen demisken; suyun bilesenleri ve su... allaha inanmak icin sebep cok ama bu sebepleri goremeyenler cok tabii. pisman olmadan anlamalari umidiyle...

etrafınıza bakın. ağaçlara, çiçeklere, insanlara bakın. aldığınız nefesin, yaşadığınız evrenin güzelliklerinin farkına varın. sonrada bu güzellikleri bize verene şükredin. hatta ve hatta allaha inanmayanların bile mutlu bir hayat sürdüğünü görün. görün ve hoşgörüyü anlayın. allah'ın merhametini algılayın. böyle özgür düşünmenize bile izin veriyor yaradan daha ne sebebi arıyorsun arkadaşım ?

allah=>mükemmeldir=>? olumlu=varlık
olumsuz=yokluk

mükemmel ise olumlu sıfatını taşır yokluk olumlu olmadığına göre varlık olmak zorundadır. o halde: allah vardır. gibi bir akıl yürütmeyle ispatladık demişlerdir teistler.

(bkz: korku)

(bkz: Cehennem)
(bkz: Ateş)
(bkz: Acizlik)

tamamen mantıktır efendim. şimdi bi ara ben de her insan evladı gibi şeytanın dürtüklemesiyle 'len ya allah yoksa' deyip kendimi gaza getirmek suretiyle günaha yöneliyordum ki bu sefer de ya varsa seçeneği geliyor, bedenimi yusuf yusuf titremesinin sarmasını takip eden süre içinde tövbeestagfurullahlarla beni allahsızlığa itekleyen şeytanı yanıbaşımdan defediyordum. sonra bir gece oturup karar verdim. dedim bu böyle olmaz. her an inanıp inanmama ikileminde harap etmeyim şu güzel bedenimi. oturdum düşündüm. bir düşündüm, iki düşündüm, üç düşündüm derken şu sonuca vardım. efendim şimdi; allah'a inanan ölüyor mu? evet ölüyor. inanmayan ölüyor mu? e o da bi güzel ölüyor. haaa, neymiş inanan da inanmayan da ölüyormuş. peki ölüm kaçınılmaz bir son ise neden inançsız öleyim? inançlı ölürsem ve de allah varsa onun cennetine gidip hurilerle meşk edebilmenin kapısı bana açılmış oluyor. ama öbür türlü, yani inançsız ölürsem elde edeceğim bir cennet olmayacak. cennet olmadığı gibi cehennemin sıcak kolları da beni sarıp sarmalayabilir. hülasa ölümnün kaçınılmaz olduğu bir dünya da inançlı ölmek daha cazip sanki. olur ya bi ihtimal cennet... diğer türlü din kitlelerin afyonu diyen karl amcaya inansak sonumuz nice olcak belli değil. cebinden çıkarıp iki huri vericek karl amca?

ateist olan bir arkadaşım eşinin doğum yapması için doğumhanenin önünde bekliyordu. doğumun gerçekleşmesine sayılı dakikalar kalmıştı. çok heyecanlıydı. aradan biraz zaman geçmişti ki hemşire yüzünde müjdeli haber vereceği belli olan bir ifade ile çıkageldi. arkadaşa nurtopu gibi bir oğlu olduğunu söyledi. arkadaşım "nurtopu" kelimesine hiç takılmamıştı o gün. oysaki dini olan bütün terimlere karşı çıkardı. aradan yarım saat kadar geçti. doktorlar sürekli oraya buraya koşturmaya başladı. bir aksilik olduğu belliydi. arkadaşımın sorduğu bütün sorular karşılıksız kalıyordu. başhekim yardımcısı vakur bi ifade ile arkadaşıma çocuğun kanındaki bazı değerlerin normalden çok çok düşük olduğunu, çocuğun hayati tehlikesi olabileceğini ama bu değerleri tekrar test edeceklerini, bir yanlışlık yapılmış olabileceğini söyledi. yanımızdan ayrılırken de dua etmemizi, allahtan ümit kesilmeyeceğini söyledi. arkadaşım yıkılmıştı. oysaki yıllarca bir çocuk hayali ile yaşamıştı. o çocuk doğmuştu ama her an ölebilirdi. arkadaşım olduğu yere yığıldı, yanından uzaklaşmamı istedi. aradan on dakika geçmesine rağmen hala aynı yerde duruyordu. yavaşça arkasından yaklaştım. o da neydi? olamaz dı böyle bişey. arkadaşım ellerini açmış inanmadığı "allah"a yalvarıyordu. gözlerinden ırmak gibi akan yaşlar dizlerini ıslatmıştı. ne kadar zaman geçti hatırlamıyorum. az önce bize kötü haberi veren doktor yüzünde zafer kazanmış bir ifadeyle yanımıza geldi. arkadaşımı yerden kaldırıp "dualarınız kabul oldu, arkadaşlar bir yanlışlık yapmışlar, çocuğunuz oldukça sağlıklı" dedi. merak etmişsinizdir arkadaşımın ne yaptığını. tekrar yere oturdu. bu sefer yüksek sesle ellerini açıp inandığı "allah"a şükretmeye başladı. 25 dakika önce allaha inanmayan bir insan 25 dakika içinde allaha karşı şükrediyordu. bu sahne beni çok etkilemiştir. hepinize saygılar.