18 eylul once donmeliydin sen bana

alpay ın muhteşem şarkısı. 18 yıllık bir bekleyişin hikayesi.

eylülde gel demiştim sana gelmedin
kaç eylül geçti aradan dönmedin
on sekiz yıldır okul yolu sensiz
ıssız sokaklarda ağlarım sessiz

orada kal, orada kal, artık çok geç sevgilim
orada kal, orada kal, orada kal sevgilim
on sekiz eylül önce dönmeliydin sen bana, bana sevgilim
on sekiz eylül önce dönmeliydin sen bana, bana, aman
gelmedin...

yapraklar solarken adını anarken, gelmedin
gelmek zamanı çok bekledim, dönmedin
öksüz kaldı dökülen yapraklar
yıllardır ağlıyor bomboş sokaklar

orada kal, orada kal, artık çok geç sevgilim
orada kal, orada kal, orada kal sevgilim
on sekiz eylül önce dönmeliydin sen bana, bana sevgilim
on sekiz eylül önce dönmeliydin sen bana, bana, aman
gelmedin...

görmediğim duymadığım hissetmediğim...

eylül'de gel'in bir devam hüznü olması bile başlı başına bir sebepken; bu şarkıdan, bir eylül'ün 18'inde hem de, sözleriyle de olsa haberdar oluyorsam gönül rahatlığıyla derim ben bu güzel bir şarkıdır. bu belki de bir önsargı'dır...

keşke gelseymiş o her kimse de, bu şarkı hiç yazılmasaymış...mı?

eylül ayının hüznü, yıllar önce yaşanan bir aşk ve yıllar süren bir bekleyiş. var mıdır acaba bunca yıl bekleyen bilemem. belki de yine yıllar yıllar önce aşkların aşk gibi yaşandığı zamanlarda vardı. *