babanın araba kullanmayı öğretmesi

cok b.ktan bir tecrübedir. babamdan uzun bir süre nefret etmeme sebep olmustur. en az yirmi yillik hikayesi vardir ve aslinda anlatma özürlü kendisi oldugu halde, beni "anlama özürlü" "gerizekali" konumuna koymaya calismistir.

hatta bugün bile ben babamin arabasini kullanmak istemem...kendisi kullanir. ben kendi arabami kullanirim. o da kendisininkini kullanir, eger benden kullanmami isterse "sen benden daha iyisin, sen kullan" diyip, fazla konuya girmiyorum.

bana ne zaman "ya paganviodio, sen gercekten cok iyi bi söförsün" falan deseler, aklima babam geliyo, ona ragmen mi, onun yüzünden mi iyi söför olduguma karar veremiyorum.

o zamanlar aklima geldikce beni tepeden asagi sinir basar. arabayi 20 dakka kullandiktan sonra bostanci kadiköy minibüs yoluna beni cikartip, dakika da 5 küfür saymasi sahnesi vardir ki, o sahne aklima geldikce kendisine karsi hic de iyi hisler besle - ye - miyorum, hayir, beslemek istiyorum, ama "besleyen yerlerim" izin vermiyor....

sözlük icin tanim : cok kötü bir tecrübedir, insanin asagilik komplekslerine gark olmasina sebep olur.