aşık olunca etrafa neşe saçmak

bir pembe gözlükle dolaşmak halidir.Aşkın gerçek yüzü ise;

En sonunda öğrendim galiba ya da kafama vura vura zorla öğrettiler...Neyi mi ?
Aklımı kullanmayı...iyice tanımadan hiç bir insana bağlanmamayı.. insanları değiştiremeyeceğimi (özellikle yalancıları)insanların dolduruşuna gelmemeyi...Çamura taş atmamayı (mutlaka üstünüze sıçrar)
Hiç kimse için .Beni takmayanı takmamayı...
Verdiğim değeri haketmeyen insanları silmeyi...Arkama dönüp bakmamayı...kendime saygımı yitirecek birşey yapmamayı...
Gözyaşlarımın değerini bilmeyi ve onları değmeyecek şeyler için harcamamayı...
Bir çift tatlı söze kanmamayı...Ben izin vermeden kimsenin beni üzemeyeceğini...
Kendimin herşeyden önemli olduğunu ÖĞRENDiM!
Seni kaybettim ama en önemlisi , kendimi yeniden kazandım..........
Hayatın en hüzünlü anı, deli gibi sevdiğin insanın buna hiç değmediğini gördüğün andır.
Ve en büyük kaybın onun için harcadığın zamandır.
Senin aşkını şu gün hak etmeyen,
Bil ki 10 sene sonra yine hak etmeyecektir.

ACIDIR.

Zamanın gerisinden çıkıp gelir eskimeyen sevgili oysa farketmedi bıraktığı hiçbirşey eski yerinde değildi ki...