kuvvetli bir alkış

harika dizi.
berkun oya överiz biraz diye geldiğim başlıkta utanmadan çekinmeden zaman kaybı falan yazılmış. şaşkınlar içine düştüm.
dizi benim için her şeyiyle çok etkileyiciydi. otto rank doğum travması kitabını izlemeden biraz önce okumuştum. diziyle konuları çok benzer kitapta da doğmadan travmalar edindiğimiz fikri etkileyici gelmişti ki bu sadece fikir değil psikolojik bir çalışma.

--spoiler--
fragmanı gördüğümde beklemeye başlamıştım. yayınlanır yayınlanmaz da izledim epey oldu. kaçıncı bölümde olduğunu hatırlamadığım iki çocuğun ayrılık konuşması sarsıcı nitelikteydi. çocuğun yetişkin olmuş halini ben de sevmedim ama o anne ve baba başka bir yerden vurdular beni: iletişimsizlik. eşlerin birbirleriyle konuşamaması en bariz kriz anlarında bile sıkıntılarını dışa vuramaması çok eğlenceli bir yolla anlatılmış. oyunculuklar harika ötesi sağa sola sürekli eleştiri var ama öyle "al gönderme yaptım" diye de gözümüzün içine sokmuyor. son bölümden bir önce sanırım duvarlar yıkılıyor seti ve set çalışanlarını görüyoruz karakterimiz herkese çekmeyin diye bağırıyor.
bir yanıyla gerçeğe yakın bir yanıyla çok absürt. ben çok sevdim ve gördüğüm herkese önerdiğim bir dizi oldu.
--spoiler--

normal şartlarda bu kadar övmezdim ama yukarıda kimse övmemiş diye şaşırdım ondan övdüm. yapmayın böyle şeyler yorgunum. anam ağladı.

--spoiler--
-iki kere iki?
-dört.
-ohh!
--spoiler--

tabii ki,
kuvvetli bir alkış lütfen.