bugün

louis ck

Louie dizisi ile ilgili okuduğum şu şey beni bir miktar sarstı:

"louie, kendine ve insanlara sansürsüz bir şekilde bakabilmektedir. onun dünyaya bir şeyleri es geçerek bakabilmesi, olan şeylerin altındaki ilkel sebepleri görmemesi mümkün değildir. bu ona inanılmaz bi kapasite, belki deha kazandırmakla birlikte, bazı şeyleri de hiç görememesine sebep olur. çünkü kendini bu kadar iyi tanıyan ve her şeyi en ince ayrıntısı ile analiz edebilen ve kimsenin göremediklerini, fark edemediklerini fark eden bi insanın aynı anda kendi sahip olduğu insani ve iyi şeyleri göremiyor olması cidden mantıklı değildir. babası ile ilgili duyduğu bir cümleden hastalanacak kadar hassas bir insandan bahsediyoruz. burada yaşanan sadece stres değildir, o stresi doğuran duygusal bir yüklülük söz konusudur ve bu duygusal yükün olmasının yegane sebebi aslında onun son derece içten ve son derece naif bir insan olmasından kaynaklanır".

Çünkü Bu yazıda ben kendimi görüyorum. Ben ne dahiyim ne de onun gibi üstün bir analizci, ama benzer sebepler yüzünden benim için de hayat çok zorlaşıyor. insanlardan mümkün mertebe uzak durmamın en büyük sebebi böyle duygusal yüklerden kaçma ihtiyacı...

Çok doluyum, ama şimdi uyumam gerekiyor.