çaresizlik

sadece düşünürsün, bilakis geceleri katlanır düşünceler, yanlışlarım...hatalarım...fırsatlarım...sonra aklına güzel günlerin gelir küçük bir hüzün tatlı bir neşe dolarn için bir anda, fazla sürmez korkma umutsuzluk kapını çalar daha neşen içeride dolaşırken,sonra ağlamak istersin ama bu da çaresizliğini kabul ettirir sana ondan da korkarsın, sonra bırakırsın kendini gece ile gündüzün tam ortasına o derin karanlığın en dibine...yarından emin olduğun halde...uyumak azaltmasa da acılarını unutturur en azından.