aşk acısı

Silsile.
Parmak uçlarımdan, kalbime kadar binbir iğne ile yapılan binbir darbe, her gün her saniye bunu çekmek, hislerim bu.
Bu acıya aldatılmayı ekleyin, size dokunduğu, kurduğu cümleleri ona da kurabildiğini.
Bir yıl aynı ev de bir evlilik hayatı gibi yaşanan her şey, boğazımdan inerken koca bir yumru oluyor.
Ben bu değilim ben bu değilim desem de, ben aldatılan ve hala sevginin bir daha asla doğmayacağına inandırmışım.
Aile ziyaretine geldim, okulum var o da bekliyordu orada ben buradayken bitti dedi, ben bu cümleyi kurduğum zaman ağlardı oysaki,, üstüne gitmedim ama annemin yanında nefes alamadım, babamın yanında odaya gidip ağladım geldim beş saat sürdü mesaj attım bende kötüyüm yapmak zorundayız şaşkınım bir gün sonra fotoğraf silindi, engellendim, ev ortak, yaşam ortak, ev aradım buradan, sesim titreye titreye. Sonra ne mi oldu gece hissettim işte aynı günün gecesi, bir club yanında çalıştığı iş arkadaşı.. Beni hiç götürmezdi neredeyse, kıskanırım derdi.. Bu üçüncü gün, hayatında öğrendiğim kişiyi hazmetmemin üçüncü günü. Hiç yazmadım evet, nasıl yaptın demedim. Bunları yaşayan dostlar vardı, herkesin ki farklı duygu boyutları ama hemen hemen hissedilen aynı.
Sevgi o kadar yüce ki, isyan ediyor yedirmiyor, kusturuyor hatta. Yaşamayı reddetti içim daha doğrusu kalbim, zihnim ise hayır diyor yaşamalısın. Nasıl yapacağım, nasıl aşacağım bilmiyorum uyku yok, düşünce arsız.
Ben sadece iyileşmek istiyorum, dönsün, ölsün istemiyorum.
Zihnim de kalbim de arınsın, arınmalı.