yalnızlığın anlaşıldığı anlar

birkaç sene önce, staj yapmak için kocaeli'ne gitmiştim. eski bir lise arkdaşımın evinde kalacaktım bir ay kadar. ama lise arkadaşım pek evde değildi, evde olsa bile odasından çıkmazdı. o kadar yalnızdım ki, ev de benim değil, 1 metrekare alanda yaşamak zorundaydım. bilmediğim bir şehirde, yemek yemek için burger king bulmak zorundaydım.

staj mesai dönüşleri kapıda kalıyordum genelde anahtarım olmadığı için. gidecek kimsem, yardımıma gelebilecek kimse yoktu. o an yalnızlığı anlamıştım.