kendisini çocuğunun sahibi sanan anne ve baba

hiçbir anne baba çocuğunun sahibi olduğunu düşünmez sadece sahiplenir. başına kötü birşey gelmesin ister , onu savunmasız görür ve hep yanında olup onu korumak ister. ve öylede yaparlar korurlar kollarlar gözlerini ayırmazlar. çünkü canından candır o , eline diken batsa annenin babanın canı 10 misli acır. keşke o hasta olmasa da ben olsam , keşke o düşüp bir yerini incitmese de ben incitsem diye düşünür ana baba.. hemde karşılıksız. hep o iyi olsun ister. ama bizim kendini birşey sanan ergenlerimiz 16-17 yaşında hayatın bütün zorluklarını çektiklerini sanarlar , hayattaki en büyük dert anne babalarının üzerlerinde biraz otorite kurmak istemesidir. öf anne off baba diyeceğinize şikayet edeceğinize siz arkadaş olmayı deneyin. empati kurun size birşey olsa ne yaparlar diye düşünün . babam "sizin evde olduğunuzu bildiğim zaman içime huzur doluyor" derdi. halada der evlendik barklandık ama hala bizim derdimizle tasamızla uğraşırlar. hala bizle üzülüp bizle sevinirler. hala onların canından canız , hala onların minicik yavrusuyuz. bende anneyim ve annemin babanın ne hissettiğini şimdi daha iyi anlıyorum. o korku , kaybetme korkusu .. eğer anne baba olmadıysanız en çok sevdiğiniz kişiyle daha tanışmamışsınız demektir. bırakın bu safsataları anne babanızın kıymetini bilin.