hiç yakın arkadaşı olmayan insan

benimdir o , dostum olmaz hasmım yaşamaz prensibiyle hareket ediyorum bu hayatta

20.000 kişilik bir ilçede yaşıyorum , yaşıtlarımın %99 u yırtık kot pantolonları ile köşe başlarına dikilip karı kız kesiyorlar , milletin anasına bacısına sarkıyorlar , birbirlerine samimiyet adı altında ana bacı kayıyorlar , ha ben de samimi olduğum adama söverim de ana bacı katılırsa işin içine işin rengi değişir

şimdi ben bu adamlarla takılamam , ne okuduğum yer , ne dünya görüşüm , ne almış olduğum aile terbiyesi -ki öyle çok da dinli kitaplı aşırı terbiyeli bir adam değilim babamla karşılıklı viski içeriz küfürleşiriz falan ama her şey bir yere kadar- , bu tarz insanlarla samimi arkadaşlık kurmama elverişli değil

21 yaşındayım gidip kapısını çalmadan içeri girdiğim çayını içtiğim muhabbet ettiğim adamlar karakol komutanları , emniyet müdürleri , savcılar , hakimler , avukatlar , belediye başkanı falan , tanıdığım sohbet ettiğim adamların en küçüğü benden 10 yaş büyük , kendi yaşıtlarımla kafam uyuşmuyorsa bu benim sorunum gibi gözükse de benim sorunum değil , yaşıtlarım biraz olgun olmayı hayata bakmayı öğrenmeli , 2 çocuk babası olup benden küçük arkadaşım var , senden baba olur mu diyorum gülerek olmaz kanka haklısın da yedik bir bok diyor , şimdi böyle adamlarla benim paylaşabileceğim ne olabilir ki

dolayısıyla 3 nesildir içinde yaşadığımız ilçede tek bir gün bir yerde oturup iki muhabbet edebileceğim bir arkadaşım yok , çağıran çok oluyor da ihtiyaç yok hepsini bir şekilde ekiyoruz , ektikçe teklifler azalıyor zaten çok şükür , işime geliyor.