sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

stresten çılgınlar gibi kilo verdiğim, 47 kiloluk bir insan parçası haline geldiğim ve uyumadan yaşamayı öğrendiğim bir dönem. pencereden mis gibi hava girerken içeri bugün klinik yok diye göz kapaklarım özgürlüğünü ilan ediyordu. hep bir ağızdan: "öğlene kadar yaşasın özgürlük!"

ve o an... 08:38. telefonumdan ilginç sesler çıkmaya başladı, masada hareket ediyordu üstelik! paranormal bir olay gibi dehşet içinde telefona bakarken ne olduğunu algıladığımda birinin beni aradığını anladım. isme bakıp algılamam birkaç saniyemi aldı ve "s.ktir hasta!". evet sevgili hastam yememiş içmemiş, uyumamış uyutmamış beni bu saatte arıyordu. o an dedim ki erkekliğin onda dokuzunun kaçmak olduğu ülkede hekimliğin de onda dokuzu uyuyamamaktır.

şimdi uykusu kaçmış bir sözlük yazarı olarak sözlüğümün başındayım, göz kapaklarım ise ilk isyanda özgürlük bayrağını bırakıp kaçtılar. vay şerefsizler...