hayattan kesitler

geçen sene istiklalde ter içinde kalmışken, kendimi bunaklar kahvesi diye bir kafeye atmıştım. Yaş ortalaması 50. Mekan otantik, her masada eski püskü dergiler, defterler dikkat çeker biçimde duruyordu. Garson kardeşten limonatamı kaptım oturdum. Bi yandan da masadaki dergileri incelerken gözüme bir şiir defteri çarpmıştı. Elle yazılmış, gayet okunaklı aşk temalı şiirler. Giriştim direk deftere. 5 dk 10 dk derken yanımda 60 yaşlarında bir teyze belirdi.
-güzel değil mi?
+muazzam gerçekten.
-çok severim ben o defteri.
+hıhıhı
-bak ben ne öğrendim bu hayattan biliyor musun?
+nedir?
-sana dünyaları değil kendi dünyasını sunan kişiyi iste.

Dedi ve elveda bile demeden emin adımlarla uzaklaştı yanımdan. Tabi ben o durumda birkaç dakika sersemleştim ne olduğunu anlamadan. Artık oradan çıkma vaktim gelmişti. Kasaya yöneldiğimde kasadaki bana "hanımefendi ödedi." diyince ikinci darbeyi yedim ve çıktım oradan.
Artık üçüncü darbeme gelmeliyim. Bugün instagramda film repliklerine bakarken gözüme bir şey ilişti. Şok oldum. Teyzenin dediği cumle tıpkısının aynısı replikte vardı. Ve o zaman dedim ki acayip şekilde spoiler yemişim.