yalnızlık

gitgide daha da yalnızlaşırsın, alışkanlık mıdır yoksa bir yaşam tarzı mıdır bilinmez ama olağan bir halmiş gibi devam eder gider. sabahları uyuşmuş ellerinde uyanırsın, sonbaharı benimsersin, hayatına eşlik eden şeyler sade kahve ve sakin bir müziktir sadece. güvenmekten, bağlanmaktan korkar sadece kendi adımlarını atarsın boş sokaklarda. bir süre sonra evden çıkmak dahi istemezsin, bulutlu havada pencere önünde geçer dakikalar, saatler derken aylar yıllar geçer. ömür geçer gider hiçbir şeyin farkında olmadan. kendin için yaşayamadan...