kamelyalı üç kadın

Bugun hastaneden ciktim, eve geldim. Kiz kardesim bana krep hazirlamisti. Annemle kapidan girer girmez boynuma sarildi. Mutfaktan renkli ruyalar oteli'nin sesi geliyordu. Bizim evin mutfaginda biri bir sey hazirliyorsa muzik acmak, bir kuralmiscasina hic dusunmeden uygulanir. Ayni sekilde benim odamda da kimse olmasa bile muzik gunun 24 saati acik olur. Gune nirvana ile baslar odam, onunla uyanirim. Uyaninca teoman ya da ezginin gunlugu'nu acarim. Ogleye dogru ve ogleden sonra coldplay, travis ve guns n' roses'a doner. Ama aksam on bire kadar her seyin caldigini duymak mumkundur. On birden sonra 80'ler yabanci rock.

bazi sarkilar vardir ki her gun dinlerim ve bazi filmler vardir ki siklikla izlerim. Bazi kitaplar, bazi siirler asla bitmez. Ve bazi kitaplar, sarkilar ve filmler; bazi adamlara cok benzer.

biz yine eve gelisime donelim. Kardesim, benim hayatim. Yeryuzunde en cok guvendigim insan. Hem nese hrm guc kaynagim. O benim isigim, buyuk olan benim ama kac saniye farkla? Eve geliyorum diye bir suru sey hazirlamis bana. Bahcemizdeki kamelyanin altindaki masaya cicekli bir ortu sermis, bir koseye de altinda nazar boncuklu nihalesiyle porselen caydanligi yerlestirmis. Kreplerimin icine en sevdigim meyveleri sarmis. Ben krepi meyveyle yerim cunku.
nazar boncugu evin her kosesinde bolca bulunur. Nazara ekstrem bir inanc duydugumuzdan degil, annem nazar boncugunu cok sevdigi icin.

Denize nazir yemegimi yerken aklima kardesimle kucukken imzaladigimiz 'kardeslik antlasmasi' geldi, gozlerim doldu. Aramiz hicbir zaman kotu olmadigi halde neden boyle yaptik bilmiyorum. Sanirim bu babamin gidisinden sonra aniden olusan aci verici guven boslugunun sonucuydu. Birbirimizi asla birakmayacagimizi yazmistik carpik el yazimizla. Elbette carpik olacakti, yazi yazmayi daha yeni ogrenmistik. Aslinda o da karmakarisik. Ben 6 yasindayken turkiye'ye tasindik, ilk okula burada basladim, yazmayi ogrendim ki buradan tasindik. Isvec'te kiz kardesimle ayni sinifta okuduk, cunku ayrilmak bize hic iyi gelmiyordu. Lisede onun guzel sanatlara gitmesiyle ayrildi okullarimiz. O zaman da cok baska bir ulkedeydik zaten. Bu arada biz neden ulke ulke surunuyoruz biliyor musunuz? Bizi terk edecek bir adam icin. Daha 20 yildir hayattayiz ve dort farkli ulkede yasamak, dort farkli kulture alismak zorunda kaldik. Bu konuyu yuzeysel bir sekilde kapatmaktan yanayim, nasil oluyorsa konuyu hep babama getiriyorum.

eve geldim, feci mutluyum. Cok huzurluyum. Ihlamur agacimiz cicek acmis. Gulumsuyorum. Hepinizi bir dakikalik saygi gulumsemesine davet ediyorum. Yoruldum yazmaktan, oysa daha bir suru sey anlatacaktim. Simdilik cicekli kalin, gece gelir siirler sacarim buralara.

Bu kiz ne diyor diyenler su yazinin * devami gozuyle bakabilirler. Insanlar nehir roman yazar, ben nehir entry yaziyorum.*