bugün

sözlük yazarlarının itirafları

vazgeçtim artık. ciddiye alamıyorum hiçbir şeyi. herkesin derdi kendine büyük, ama bu kadarı normal değil diyorum artık.

4 yaşımda babamı kaybettim. daha doğrusu kaybetmişim. saklamışlar benden, üzülmeyeyim diye. babamla ilgili hatırladığım net hiçbir şey yok. mezarına gidince ağlayamıyorum. çünkü beni hüzünlendirecek bi anı yok. sadece insanlar babalarını anlattıkça imreniyorum o kadar. belki diyorum olsaydı daha iyi durumda oldurduk. belki de hayırlısı böyledir.

hayatta tutunacak tek dalım annem. o da gidecek sadece zamanını bekliyor. biliyorum. geçen hafta ağrıları o kadar çoğaldı ki gecenin köründe hastaneye zor yetiştirdim. kollarımda oğlum galiba ölüyorum dedi bana. allah kimseyi bu kadar çaresiz duruma düşürmesin. ne yapacağımı bilemedim. bu seferkini de atlattık. en zoruydu ama atlattık.

kız arkadaşım. el bebek gül bebek olmasa da rahat büyümüş bir insan. hayatımda yolunda olan tek şey. idi. fındık kabuğunu doldurmayacak nedenlerden bıraktı gitti. sıkılmış belli. bu kadar sorunun arasında kim sıkılıp darlanmasın ki. bişey diyemedim. hayatımda düşünmem gereken bunca şey varken nasıl oluyorda aklım sadece onu düşünüyor gerçekten anlam veremiyorum. galiba sevmek dedikleri bu oluyor. canı sağolsun, yanımda olmadan da mutlu edebiliyor beni. olsun.

ben de rahattım nispeten. liseden itibaren hem çalışıp hem okudum. hala da bi yandan çalışıp bi yandan okuyorum. şu anda çalıştığım şirketin anlaşmalı olduğu hastanede ücreetsiz check up olduk. vücudumda kanser tehdidi varmış. kanımda bilmemne oranı eksikmiymiş fazlamıymış bişeymiş. kanserden sonrasını pek duyamadım. belli bi süre sonra tekrar testler yapılacak olup olmadığım kesinleşecekek. umuyorum çıkmaz, eğer ki çıkarsa annem kaldıramaz biliyorum.

kimseden yok bi beklentim artık. kafama eseni yapma hakkını kendime tanıdım. planlarımın vadesi artık çok kısa. zaman öyle ya da böyle kısa.