sözlük yazarlarının ruh halleri

güz geceleri her zaman böyle güzel olmaz. her zaman , gecenin sessizliğini bozan lodos sesinden ziyade , yumuşak yumuşak ruhunuza şöyle bir dokunup geçen , adeta kendine has kokusu olan rüzgar olmaz. ama şu anda var. esintiyle kıpırdayan , ağaçların dallarından daha kopmamış nazlı yaprakların kıpırdanışıyla ; sanki bir yaz gecesiymiş havası yaratan cır cır böceği seslerinin birbirine uzak bi yerlerde karışışına şahit olmak. gece kadifemsi , gece derin , gece ferah , gece kapsayan , gece sarmalayan , gece serin. ama o esintinin sesi... içeri dolarak perdeleri dans ettirişi... sadece izlemek , etrafında renk tayfının şölenini izlemek mi yoksa bu melodik esinti mi? hangisi daha huzurlu?